piątek, 30 sierpnia 2024

Powrót do normalności?

Świat powoli, powolutku, powraca na normalne tory. Choć wciąż w retoryce pozostaje na szlaku globalnego ocipienia i OZE, to stabilizacja energetyczna, a więc klasyczne źródła energii wydają się uratowane, brawo!
Deklaracja Norwegii, zapewne z pewnością wzmocni trend zniżkowy, cen ropy i gazu.

czwartek, 29 sierpnia 2024

Metro w Krakowie!

Metro w Krakowie, to jakaś fantasmagoria do sześcianu! Chyba ich porąbało od nadmiaru słońca.
Najbogatsze miasto w Polsce Warszawa, kula się z inwestycją do dziesiątków lat i wychodzi im marnie, a co dopiero taki zaściankowy Krakówek!


Przy okazji z innej, ale mojej obsesyjnej beczki, czyli elektromobilności. Dotacje do elektryków obcięte i to podobno pogrąży krajową moto branże. Ja mówię bardzo dobrze, bo owe dopłaty, to ni mniej, ni więcej finansowanie bogaczy! Wszak szaraka nie stać na takie fanaberie, a jak bogaty chce mieć elektro zabawkę, to niech se bez wsparcia budżetu kupi.


Wojna Wschodnia

Kolejna książka Piotrka w zapowiedziach,  nie mam jeszcze egzemplarza, więc wstępnie załączam okładkę. 
Tradycyjnie, wpis z autofotką na "Dziełach które polecam", w swoim czasie:-)



środa, 28 sierpnia 2024

Sierpień

Sierpień był upalny,
I do dzisiaj grzeje,
Gradusów trzydzieści
Od Tatr po Mierzeje!

Choć czasem polało
I wicher się zdarzył,
To bilans korzystny
Dla Słońca i plaży.

Lato się udało
I wciąż nie zawodzi!
Wrzesień już za pasem,
Oby nas nie schłodził!

PS. Wrzesień synoptycznie,
      W klimacie sierpniowym?
      Prognozom nie wierzcie,
      Dłuższym niż dwudniowym:-) 

 

wtorek, 27 sierpnia 2024

poniedziałek, 26 sierpnia 2024

1000/10!

Znowu bąkają o rewolucyjnej baterii do elektryków. Jestem bardzo za, bo jeśli to prawda, to rzeczywista rewolucja u bram!
Akumulator półprzewodnikowy Samsunga, to 1000 km zasięgu przy niecałych 10 minutach ładowania!
Brawo, bardzo gratuluję!
Cena podobno wysoka, ale przy masowej produkcji zapewne spadnie.
Jedyne ale, to obecnie produkowany badziew! Wszak wszystkie Teslopodobne od Europy po Wielki Mur są małymi czołgami! Czy bogaty leming, który wczoraj kupił nowiutką Teslę, nie poczuje się oszukany, jeśli za chwilę zaproponują Rewolucję?
Najbogatsi jakoś łykną, wymieniając swe "Tesle" na nowe lżejsze, ale, ale, lemingi ze średniej półki zapewne z pewnością pójdą na barykady:-)))


PS. No i Tesla dołuje, bo normalsi kupują tanie benzyniaki, praktyczność zwycięża. 
Ciekawym, że mimo nieprawdopodobnego niemieckiego ataku medialnego na Dacie, że marana i się psuje, a VW i inne Niemce najlepsze, ludzie i tak wybierają francuskiego Rumuna, brawo. 

piątek, 23 sierpnia 2024

Powrót do normalności

Upał odszedł w siną dal! Podobno uderzy jeszcze w łikend, ale potem, to już powrót do smutnej chłodniejszej rzeczywistości.
Znowu marzyć nam się będą ciepłe kraje, których zima nie tyka.
Drzewiej, życie w okolicach zwrotników i nie daj Bóg równika, nie było marzeniem bogatych, ale raczej przymusem niektórych biedniejszych. 
Kolonizatorzy mieli wręcz problem z uzupełnianiem garnizonów wojskiem, bo nikt nie kwapił się służyć w piekielnym klimacie. 
Pewno klasa wyższa urzędnicza i dowódcza korzyści czerpała, ale pospólstwo miało przerąbane. 
Co prawda korzyści pewne były, bo znikały koszty ciepłych ubrań i ogrzewania, ale, ale, minusy przeważały nad plusami.
Gorąco wycieńczało organizmy, wszelkiej maści pełzające stwory, wrogi insekty i inne łase na krew ludzką stworzenia czyhały w dzień i w nocy. Po upalnych okresach przychodziły niszczące dobytek tajfuny i cyklony.
Nie bez kozery, zwrotnikowe kolonie stały się miejscem najcięższych więzień, gdzie nawet klawiszy rekrutowano z łapanki. 
Na drugim biegunie mamy ekstremalne zimno, tutaj brylowali Rosjanie, z uwagi na brak tropikalnych włości, swe najcięższe kazamaty lokowali w wiecznej zmarzlinie i tak im zostało do dziś.
Reasumując, nie narzekajmy na naszą szerokość geograficzną, bo nie jest taka zła! Co prawda, zawsze można pozazdrościć mieszkańcom krajów śródziemnomorskich, ale jak się ma co się lubi!

środa, 21 sierpnia 2024

Kolonizatorzy

Uzupełnienie do wikipedycznej Francji, czyli historia francuskich kolonii. Początek dał przesławny geniusz dyplomacji i Ojciec Wielkiej Francji, Kardynał Richelieu, a zakończył Człowiek Honoru, Generał de Gaulle, który uratował pozycję i "twarz" Francji, po bezprzykładnej kompromitacji Marszałka Peteina. 


Peeeeeełnia!

Noc dzisiejszą przespałem z przerwami,
Ki diabeł se myślę między budzeniami.
Dziś okna odsłaniam, a tu Księżyc Złoty,
Pełnia Szanowni, na sen brak ochoty!

poniedziałek, 19 sierpnia 2024

Miło posłuchać

Lemingowy obłęd elektryków odchodzi w siną dal? Nie dajmy się oszukać, producenci badziewia nie złożyli broni, będą walczyć, bo zbyt wiele zainwestowali w swój produkt! 
Jednak miło posłuchać, że idzie im coraz gorzej i daj Bóg, pojawia się światełko rozsądku.





Gwiazdy i gwiazdeczki

Wczoraj zmarł Alain Delon, mocno rozpoznawalna gwiazda francuskiego kina. Jak dla mnie, Mistrz był tylko jeden, czyli Bebel Belmondo, ale to już inna kwestia.


Nie ulega wątpliwości, największe gwiazdy które tworzyły magię kina znad Sekwany odchodzą. 
Wśród żywych pozostały jedynie dwie paryżanki, Brigitte Bardot(28.09.34), no i o prawie dekadę od niej młodsza Catherine Deneuve(22.10.43). 
Onegdaj obie użyczały swej twarzy, ikonie Republiki, Marianne.

niedziela, 18 sierpnia 2024

Upał!

Ostatnimi czasy nie jestem odporny na upał! Niestety, niestety, gdy słońce praży prosto w głowę, ja szukam cienia, ja już nie mogę! 


Słońce wciąż praży,
Chociaż sierpniowe,
Ja proszę Państwa,
Zakrywam głowę!

Skwar niemożebny,
Przestał mnie kręcić,
Ja cienia szukam,
Gorąc mnie męczy!

Pytam sam siebie,
Czy skwar jest większy,
Niż ten sierpniowy,
Z lat pacholęcych.

Odpowiedź prosta,
Choć nie jest miło!
Skwar się nie zmienił,
Latek przybyło!

FINisz!

Koniec, może nie definitywny, bo obiecuję uzupełniać regiony i departamenty ciekawostkami, informacjami o kręconych tam filmach, może fotkami i innymi wiadomościami. 
Jednak systematyczno - wikipedyczny opis Francji kończę na Lagunie Clippertona.
Uprzejmie dziękując za zainteresowanie!






989 - Île Clipperton - île de la Passion

 Wyspa Clippertona - niezamieszkała prawie laguna, zwana również Wyspą Pasyjną, bo jej pierwszy udokumentowany ślad, datuje się na Wielki Piątek 3 kwietnia 1711 roku. Chociaż tak naprawdę Wyspę odkrył Anglik John Clipperton w 1704 r.

Odkrycie wyspy dokonał korsarz , pirat i przyrodnik Anglik John Clipperton w 1704 roku , gdy doszło do defektu na wysyłce Williama Dampiera . Nie zachowały się jednak żadne dowody jego przejścia w pobliżu atolu. Pierwsze udokumentowane lądowanie na Clipperton ma miejsce w Wielki Piątek 3 kwietnia 1711. Francuzi Mathieu Martin de Chassiron i Michel Dubocage , odpowiednio dowodzący fregatami Princess i Discovery , lądują tam i sporządzają pierwszą mapę. Na pamiątkę tego dnia ochrzcili ją „Wyspą Męki”, w nawiązaniu do Męki Chrystusa . 

Niezamieszkana laguna oddalona o ponad tysiąc kilometrów od pacyficznego Meksyku, z potężnym zbiornikiem wody słodkiej wśród słonego Pacyfiku.

Wyspa Clippertona, znana również jako Wyspa Clippertona, Wyspa Clippertona, Wyspa Pasji lub La Passion-Clipperton, to francuska posiadłość składająca się z jednego atolu położonego we wschodniej części północnego Pacyfiku. Czasami określany jako "najbardziej odizolowany atol na świecie", najbliższy kontynent to Meksyk, oddalony o około 1100 km. Jego laguna jest jedyną słodkowodną laguną na świecie.

Wyspa Clippertona jest jedyną francuską posiadłością na północnym Pacyfiku. Jest to czwarte co do wielkości terytorium Francji na Pacyfiku i piąte co do wielkości we francuskich terytoriach zamorskich pod względem rozszerzenia morskiego1. Jest to jedna zbiorowość bez statusu w Unii Europejskiej i nie zależy od francuskich departamentów ani francuskich departamentów i terytoriów zamorskich. Jest ona zarządzana z Papeete i podlega Ministrowi ds. Francji Zamorskiej – władzy, którą deleguje on do Wysokiego Komisarza Republiki w Polinezji Francuskiej. Wyspa, która należy do domeny publicznej i stanowi własność państwową państwa francuskiego, jest zatem klasyfikowana pod tym samym systemem prawnym i przez tę samą organizację co TAAF jako terytoria bez stałego zaludnienia.

Laguna jest uważana za jedyną słodkowodną lagunę na świecie; w rzeczywistości parowanie wody w lagunie jest mniejsze niż opady: woda jest zatem świeża na powierzchni, słona i lekko kwaśna z głębokości 6 metrów. Próbom eksploracji słynnej bezdennej dziury laguny (która jest podwodną studnią, hipotetycznie pozostałością po starym wulkanicznym kominie) przez komandora Cousteau uniemożliwiło zbyt wysokie stężenie siarkowodoru .

Rościł do niej pretensje Meksyk, Stany Zjednoczony, aby ostatecznie usankcjonować własność Francji w 1959 roku.
Miejsce tranzytowe dla przemytników narkotyków, którzy korzystają ze nieczynnego od pół wieku pasa startowego.
Laguna zarządzana z oddalonego o ponad pięć tysięcy kilometrów thaitańskiego Papeete.
Zapyta ktoś, po kiego grzyba Francuzom ta bezludna laguna. Proste, owa własność upoważnia ich do uczestniczenia w gremiach międzynarodowych krajów rejonu północnego Pacyfiku, ponadto dzięki  owej własności ich rejon połowów morskich mocno się poszerzył.

Do tej pory francuska obecność odbywała się tylko dzięki corocznej wizycie fregaty francuskiej marynarki wojennej , generalnie Prairial, co pozwala na utrzymanie tablicy i francuskiej flagi, która miała tam latać. Jest to konieczne na mocy prawa międzynarodowego dotyczącego statusu mórz i utrzymania francuskiej wyłącznej strefy ekonomicznej, co pozwala w szczególności Francji być stroną kilku traktatów międzynarodowych dotyczących tego obszaru Oceanu Spokojnego, w szczególności w odniesieniu do zasobów rybnych (wyspa znajduje się na obszarze o dużym znaczeniu dla połowów tuńczyka ), ale wymaga, aby suwerenność była uzasadniona regularną okupacją. To regularne potwierdzanie suwerenności Francji pozostaje jednak ograniczone. Atol jest w rzeczywistości używany przez handlarzy narkotyków, którzy cieszą się tam formą bezkarności. W 2008 r. znaleziono ślady niedawnego użytkowania starego pasa startowego i regularnie odkrywane są bochenki kokainy . Podobnie nielegalna działalność połowowa jest prawdopodobnie prowadzona na wodach otaczających atol, które są bardzo zanieczyszczone. Odpady wyrzucane przez morze są regularnie znajdowane podczas różnych wypraw. Ta zmniejszona obecność Francji wywołała reakcje ze strony Meksyku, który uważa, że ​​atol jest tylko prostą skałą, która nie może być wykorzystywana do roszczeń z WSE na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS). Wskazuje to, że tylko grunty, które mogą być zajęte, mogą stanowić podstawę WSE.

W związku z tym wytyczono tory, aby wzmocnić obecność Francji na tym terytorium. Istnieje znaczny potencjał naukowy, szczególnie w dziedzinie klimatu. Stworzenie stałej bazy, potencjalnie otwartej dla zagranicznych naukowców, byłoby sposobem na zapewnienie stałej obecności i wzmocnienie poszanowania legalności na atolu i jego otoczeniu. W przygotowaniu są takie kwestie, jak przepływy logistyczne w celu zaopatrzenia przyszłej stacji naukowej o międzynarodowym powołaniu, być może z Markizów , budowa schronu paracyklonowego, otwarcie przełęczy, a nawet eksterminacja wyspy przez szczury. Jednak możliwości te nadal nie doprowadziły do ​​konkretnego wdrożenia ze względu na wymagane zasoby ludzkie i finansowe.









sobota, 17 sierpnia 2024

988 - Nouvelle-Calédonie

Nowa Kaledonia - malezyjskie wyspy przynależne Francji od 1853 r. Nowa Kaledonia stała się miejscem zsyłki dla niepokornych, czyli Komunardów, a także powstających przeciwko Francji, ludów Maghrebu.
Obecnie, świetnie prosperująca enklawa, za sprawą ogromnych złóż niklu.


Francja Napoleona III szuka nowej ziemi, wolnej od jakiejkolwiek europejskiej okupacji, aby założyć kolonię karną . Ponadto Francja pragnie wzmocnić swoją obecność na Pacyfiku, wciąż słabą w starciu z Holendrami , a zwłaszcza Brytyjczykami , podczas gdy ci drudzy rozważają aneksję Nowej Kaledonii. Nowa Kaledonia została ostatecznie ogłoszona kolonią francuską w Balade, 24 września 1853przez kontradmirała Febvriera-Despointesa. 

Oprócz tych transportowców, po Komunie Paryskiej , Nowa Kaledonia była miejscem deportacji wielu byłych komunardów skazanych przez rady wojenne powołane przez rząd Adolphe Thiersa . Podobnie do więzień Nowej Kaledonii trafiło ponad 2000 skazańców z Afryki Północnej, głównie algierskich bojowników ruchu oporu przeciwko francuskiej okupacji od 1830 r. 


Nowa Kaledonia to grupa wysp i archipelagów tworzących sui generis społeczność w Republice Francuskiej 4 ( kod 988), stanowiącą część Melanezji i Odległej Oceanii . Położone na Morzu Koralowym , w południowej części Oceanu Spokojnego , jego całkowita powierzchnia wynosi 18 575,5  km2 , a główna wyspa, Grande Terre , ma 400  km długości i 64 km szerokości  . Jej główną gminą jest Nouméa , jedyne duże miasto archipelagu. Większa Nouméa (wraz z sąsiadującymi gminami Païta , Dumbéa i Mont-Dore ) liczy 182 341 mieszkańców, co stanowi dwie trzecie z 271 407 mieszkańców archipelagu.

Od 1853 roku Nowa Kaledonia znajduje się pod zwierzchnictwem francuskim . Administrowana w ramach zbiorowości sui generis , skupia trzy prowincje o szerokim zakresie jurysdykcji , z których każda ma status zbiorowości terytorialnej Republiki Francuskiej . Jest to najbardziej oddalony region Unii Europejskiej , dlatego nie należy do strefy Schengen .

Jego obecny status instytucjonalny uznaje wysoki stopień autonomii i prawo do samostanowienia w następstwie pierwotnego procesu dekolonizacji i budowania wspólnego losu między rdzenną ludnością , Kanakami , którzy stanowią 41% populacji, a innymi społecznościami archipelag, jak dawni Europejczycy znani jako Caldoches , rasa mieszana oraz mieszkańcy pochodzenia polinezyjskiego, metropolitalnego, a nawet azjatyckiego. Nowa Kaledonia znajduje się na liście terytoriów niesamorządnych według Organizacji Narodów Zjednoczonych – w związku z tym uważana jest za niedekolonizowaną –  od 1946 do 1947 i od 1986 5 .

Posiada własne znaki identyfikacyjne , obok francuskich emblematów narodowych ( hymn , motto i specyficzna pisownia banknotów). Kwestia jej flagi i nazwy jest jednak przedmiotem debaty, ponieważ separatyści na ogół używają nazwy Kanaky (w odniesieniu do ludu Kanak ) i mają własną flagę od 1984 r. , przy czym dwie opcje są ogólnie odrzucane przez nieseparatystów, którzy mogą dla ze swojej strony bronią dość odmiennych stanowisk ( status quo , skojarzenie emblematów niepodległościowych z emblematami Francji czy wymyślenie nowych symboli wspólnych dla wszystkich społeczności zamieszkujących archipelag).

4 września 1774Chorąży James Colnett widzi na horyzoncie krainę nieznaną Europejczykom. Znalazł się na pokładzie statku dowodzonego przez angielskiego nawigatora i odkrywcę Jamesa Cooka , HMS „  Resolution” , podczas swojego drugiego rejsu . Cook nazwał tę ziemię Nową Kaledonią na cześć Szkocji . Rzeczywiście, wygląd wybrzeży przypomniałby mu ten region Wielkiej Brytanii , skąd pochodził ojciec Cooka ( Kaledonia to stara łacińska nazwa prowincji odpowiadająca brytyjskiej Szkocji ). Pierwszy kontakt z Kanaksem miał miejsce następnego dnia, w Balade w północno-wschodniej części Grande Terre , następnie wyprawa brytyjska podążała wschodnim wybrzeżem i dotarła aż do Isle of Pines23 września 1774

Gospodarka Nowej Kaledonii jest jedną z najsilniejszych i najbardziej dynamicznych we francuskich terytoriach zamorskich, z PKB szacowanym na 855,5 mld franków CFP (7,165 mld euro  ; 9,8 mld dolarów amerykańskich ) w 2012 r. 192 , co stanowi szczególnie wysoki PKB na mieszkańca wynoszący 3,342 mln F.CFP ( 28 005  €  ; 38 735 USD) w 2012 roku, wyższe od praktycznie wszystkich stanów i terytoriów wyspy Pacyfiku (w tym Nowej Zelandii ) i porównywalne z większością obszarów metropolitalnych.

Dynamika gospodarcza Nowej Kaledonii jest powiązana z zasobami podziemnymi. Nowa Kaledonia posiada od 20% do 30% znanych światowych zasobów niklu.

Rolnictwo jest stosunkowo słabo rozwinięte ze względu na brak gruntów ornych i sposób produkcji opierający się w dużej mierze na własne potrzeby, szczególnie w ramach tradycyjnej uprawy taros i ignamu przez Kanaków .
Pozostałe źródła dochodu terytorium to:

turystyki z kontynentalnej Francji , Japonii , Australii i Nowej Zelandii . Sektor ten w dalszym ciągu pozostaje w dużej mierze w fazie zalążkowej (w 2007 r. przyjęto mniej niż 225 000 turystów, w tym 120 000 pasażerów statków wycieczkowych) i reprezentuje jedynie 4% PKB tego terytorium;











piątek, 16 sierpnia 2024

987 - Polynésie française - Porinetia Farāni

Polinezja Francuska - Porinetia Farāni - wyspy na środku Pacyfiku z jej najsławniejszą Thaiti. 
W tych rejonach żył i tworzył sławny Paul Gauguin i za jego sprawą mój obraz Polinezji to perspektywa jego dzieł.


W odróżnieniu od  Wallis e Futuna leżą po drugiej stronie linii zmiany daty i mimo że dzieli je niecałe 
3 tys. km(śmieszna odległość wobec bezmiaru Pacyfiku), obie posiadłości zamorskie są godzinowo oddalone od siebie o prawie dobę.

Aktulana godzina w stolicy Polinezji

https://time.is/pl/Papeete

Aktualny czas w niedalekiej Wallis e Futuna


Dla zainteresowanych info turystyczna o możliwości "dolotu"

Polinezja Francuska należy do terytorium Francji. Jest położona na Oceanie Spokojnym i tworzy ją 5 archipelagów, w których skład wchodzi aż 150 wysp. Wśród odwiedzanych przez turystów archipelagów znajdują się: Wyspy Tuamotu i Gambiera, Wyspy Na Wietrze, Wyspy Pod Wiatrem, Wyspy Tubuai i Markizy. Ten obszar świata określany jest mianem raju na ziemi i to nie bez powodu.

Największą i zarazem najchętniej odwiedzaną wyspą Polinezji Francuskiej jest Tahiti. Miejsce to znane jest przede wszystkim z kwiatów, które kwitną tu przez cały rok. To właśnie tutaj zlokalizowana jest także stolica Polinezji- Papeete z międzynarodowym portem lotniczym. Ponadto, na Tahiti znajduje się też najwyższy szczyt Polinezji Francuskiej, czyli wygasły wulkan Mt. Orohena. Inne popularne wyspy tego archipelagu to: Moorea, Bora Bora, Tetiaroa, Raiatea oraz Tahaa. Wakacje w tak odległym zakątku świata nie należą do najtańszych. Pomimo wysokiego kosztu podróży na Polinezję, nie brakuje turystów, którzy chcieliby bliżej poznać jej niebywałe piękno. Ile trwa lot z Polski na Polinezję Francuską?

Ile się leci z Polski na Polinezję Francuską? Jak wiadomo, Polinezja Francuska jest zlokalizowana pomiędzy Australią a Ameryką Południową. To bardzo odległy zakątek globu, co wiąże się oczywiście z bardzo długą podróżą. Odległość pomiędzy Polską a Polinezją wynosi ponad 15 tysięcy km. Chcąc odwiedzić to miejsce na ziemi, należy więc przygotować się na bardzo długi lot. Ile się leci na Polinezję Francuską? Średni czas lotu wynosi ok. 35 godzin. Polinezja Francuska ile trwa lot przykładowy ze stolicy Polski?

Warszawa- Paryż- Los Angeles- Faaa – Moorea-Maiao – Bora Bora- lot trwa ok. 53 godziny i 40 minut,

Warszawa- Paryż- Los Angeles-Faaa- Bora Bora- lot wynosi ok. 60 godzin i 40 minut.


https://fr.wikipedia.org/wiki/Polyn%C3%A9sie_fran%C3%A7aise

https://pl.frwiki.wiki/wiki/Polyn%C3%A9sie_fran%C3%A7aise

Polinezja Francuska (w Tahitian  : Porinetia Farāni ) jest granicą kraju (POM) dołączony do Republiki Francuskiej ( kod 987), składa się z pięciu archipelagów składających się z 118 wysp , z których 76 są zamieszkane: the Society Islands z Wysp Zawietrznych i tym Wyspy Podwietrzne , Archipelag Tuamotu, Archipelag Gambier, Archipelag Austral i Markizy . Znajduje się na południowym Pacyfiku , około 6000 kilometrów na wschód od Australii . Obejmuje również rozległe przyległe przestrzenie morskie. Polinezja Francuska jest terytorium niesamodzielnym objętym artykułem 73 Karty Narodów Zjednoczonych .

Terytorium to obejmuje około połowy francuskich wód morskich (5 milionów kilometrów kwadratowych) oraz kilka grup wysp i atoli , z których największą i najludniejszą jest Tahiti .

Ze względu na rozproszoną sytuacji różnych wysp kilkaset kilometrów, pomiędzy 8 th i 27 th stopnia szerokości geograficznej południowej, Polinezja Francuska, nie mogą być zestawione w jednej strefie klimatycznej.


Tak więc północ archipelagu Marquesas doświadcza bardziej suchej tropikalnej pogody, podczas gdy południe archipelagu Austral jest bardziej podatne na typ pogody na średnich szerokościach geograficznych. Wyróżniają się dwa wspaniałe sezony:


od listopada do kwietnia tzw. „gorący” sezon lub południowe lato (duża wilgotność);

od maja do października sezon zwany „chłodną” lub południową zimą (niższa wilgotność).

Bardzo schematycznie można wyróżnić trzy rodzaje pogody:


pasaty, wiatry wschodnie, zarówno w gorących, jak i chłodnych porach roku;

epizody zaburzeń mogą przekształcić się w depresję tropikalną, niekiedy bardzo gwałtowną, osiągającą ekstremalny cyklon. Ten typ pogody jest charakterystyczny dla gorącego sezonu (od grudnia do marca). Te depresje pojawiają się na ciepłych wodach oceanu;

zakłócenia od zachodu po Austral, południe Tuamotu i Gambier. Te archipelagi są również regularnie dotknięte silnymi wiatrami, związanymi z subtropikalnymi depresjami związanymi z tymi zimnymi frontami. Na koniec należy zauważyć, że za tymi zachodnimi zakłóceniami, pod naciskiem antycyklonu (zazwyczaj Kermadec), może powstać szczególny rodzaj pogody, „mara'amu”.

Wszystkie archipelagi są narażone na ryzyko cyklonowe, z wyjątkiem Markizów . Ostatni cyklon OLI uderzył w wyspę Tubuai w 2010 roku. Fala trzęsienia ziemi może generować ryzyko wystąpienia tsunami. Trzęsienie ziemi z 22 maja 1960 r. u wybrzeży Chile spowodowało fale na Markizach o długości od 7 do 10 metrów, na pozostałych archipelagach były one bardziej ograniczone. W ten sposób centrum Papeete zostałoby zalane falą około jednego metra. Na każdej wyspie funkcjonuje doraźny system ostrzegania .

Siły zbrojne Polinezji Francuskiej to 1500 żołnierzy ( armia , lotnictwo , marynarka wojenna ) i 540 żandarmów. Zdecydowana większość siły roboczej znajduje się na wyspie Tahiti .

Dopiero w 1946 r . tubylcy uzyskali prawo do głosowania, aw 1957 r. skorzystali z pierwszego samorządu. Do Języki polinezyjskie nie znalazły swoje miejsce w szkołach w 1977 roku . Polinezja Francuska stała się dziś krajem zamorskim, cieszącym się szeroką autonomią od władz metropolitalnych. Główną osią rozwoju pozostaje turystyka, która opiera się na wyjątkowym dziedzictwie przyrodniczym i kulturowym .











czwartek, 15 sierpnia 2024

986 - Wallis-et-Futuna

Wallis i Futuna - odległe wysepki na przepastnym Pacyfiku, daleko za Australią, 12 godzin od GMT, ale przed linią zmiany daty. Przynależność do Francji, lecz nie unijna, nawet pieniądz inny, czyli Frank Pacyficzny. Mieszkańców niewielu, coś ponad 11 tysięcy, szmat drogi od stałego lądu, nawet turystom tutaj nie po drodze.


Wallis i Futuna , czyli od dawna terytorium Wysp Wallis i Futuna , to wspólnota zamorskich Francuzów , składająca się z trzech tradycyjnych królestw polinezyjskich i znajdujących się na półkuli południowej . Jej stolicą jest Mata Utu . Jego kody pocztowe i INSEE zaczynają się od 986.

Położone na Oceanie Spokojnym, w odległej Oceanii, Wyspy Wallis i Futuna są najdalej wysuniętym terytorium Francji od Francji kontynentalnej , oddalonej o 16 000  km . Najbliższe terytoria to Tonga (wyspa Niuafo'ou ) na południu, Fidżi na południowym zachodzie (480 km), Samoa na wschodzie, Tuvalu i Tokelau na północy. Znajdują się one 8000  km od Los Angeles i 4000  km od Sydney , 1871  km od Nowej Kaledonii i 2891  km od Tahiti .

Składa się z trzech głównych wysp, które nie tworzą archipelagu , Wallis (75,64  km 2 ), Futuna (46,28  km 2 ) i Alofi (17,78  km 2 ), terytorium ma powierzchnię 124,2  km 2 na 11 558 mieszkańców w 2018 roku .


Terytorium składa się z trzech głównych wysp, które tworzą dwa archipelagi oddalone od siebie o 230 km: Wallis (75,64 km2) z jednej strony, a z drugiej strony Wyspy Horn, a mianowicie Futuna (46,28 km2) i Alofi (17,78 km2))5, oddzielony kanałem o długości 2 km. Powierzchnia kompleksu wynosi 142 km2 6 dla 11 151 mieszkańców w 2023 roku.

Wallis i Futuna znajduje się na Oceanie Spokojnym, w odległej Oceanii. Najbliższe terytoria to Tonga (wyspa Niuafoʻou) na południu, Fidżi na południowym zachodzie (480 km), Samoa na wschodzie, Tuvalu i Tokelau na północy. Jest to jedno z najbardziej oddalonych terytoriów francuskich od Francji kontynentalnej, oddalone o 16 000 km. Znajduje się również 8 000 km od Los Angeles i 4 000 km od Sydney, 1 900 km od Nowej Kaledonii i 2 900 km od Tahiti.

Klimat archipelagu jest wilgotny typu tropikalnego, dość stały przez cały rok. Różnica temperatur pomiędzy średnimi temperatur dla najcieplejszego miesiąca (luty, max 31°/minimum 25°) a najchłodniejszego miesiąca (lipiec, max 29°/minimum 24°) wynosi 1.1 °C13. Miesięczne opady wachają się od 400 mm w styczniu do 150 mm w sierpniu. Istnieją dwie główne pory roku. Pierwsza, od maja do września, jest raczej chłodna, mniej deszczowa i smagana umiarkowanym wiatrem pasatowym. Drugi, trwający od października do kwietnia, to upały i ulewne deszcze, czasem cyklony.

Gospodarka Wallis i Futuny jest zasadniczo wiejska, oparta na rybołówstwie na małą skalę w lagunie i rolnictwie na własne potrzeby na Pacyfiku.

Turystyka na wyspie Wallis jest słabo rozwinięta112, z czterema hotelami W Mata Utu znajduje się kilka restauracji, a także lokalne sklepy. Niektóre miejsca, takie jak jezioro Lalolalo, stały się miejscami turystycznymi113. Wyspa Futuna jest głównym celem turystów religijnych, a pielgrzymi z całego regionu przybywają, aby oddać cześć Pierre'owi Chanelowi, męczennikowi z Oceanii.

Na wyspie Futuna znajdują się dwa hotele oferujące 11 pokoi.











środa, 14 sierpnia 2024

984 - TAAF - Terres australes et antarctiques françaises

Francuskie Terytoria Południowe i Arktyczne - grupy wysepek rozproszonych po Oceanie Indyjskim oraz nie uznawany za francuski, punkt ziemi(Stacja Polarna) na Antarktydzie. 
Całość rządzona przez Panią Prefekt rezydującą na Wyspie Reunion, teren niezamieszkały, aktywność ludzka, to badacze na dłużej lub krócej oddelegowani do zgłębiania różnorodności klimatu i przyrody owych antypodowych rejonów globu.


Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne dzielą się na 5 dystryktów:

Wyspy Crozeta (Îles Crozet),
Wyspy Kerguelena (Îles Kerguelen),
Wyspy Rozproszone (Îles Éparses de l’océan Indien; grupa wysp wydzielona w 2005 spod administracji Reunionu):
wyspa Bassas da India,
wyspa Europa,
wyspa Juan de Nova,
wyspy Glorieuses,
wyspa Tromelin,
Wyspy Świętego Pawła i Amsterdam
wyspa Amsterdam (Île Amsterdam),
Wyspa Świętego Pawła (Île Saint-Paul),
Ziemia Adeli (Terre Adélie).






wtorek, 13 sierpnia 2024

978 - Saint - Martin

Saint - Martin - karaibska część wysepki wydzielona z regionu/departementu, "unijnej" Gwadelupy, obecnie samodzielna zbiorowość zamorska powiązana z UE. Referendum "oddzielające" odbyło się w 2003, samodzielność ustanowiono w 2007. Sama wyspa rozdzielona pomiędzy Francję i Niderlandy w dwójnasób korzysta ze wsparcia unijnego. Turyści przybywają tutaj zimą najczęściej na wycieczkowcach.
Jak wszystkie wyspy Małych Antyli, targana cyklonami, a dodatkowo atlantyckimi ruchami tektonicznymi i aktywnością wulkanów z sąsiednich wysp.


Saint-Martin (Wspólnota Saint-Martin) – terytorium zależne Francji leżące w Małych Antylach zajmujące północną część wyspy o tej samej nazwie oraz kilka mniejszych wysepek. Stolicą Saint-Martin jest miasto Marigot (5,7 tys. mieszkańców).

Terytorium zostało utworzone 22 lutego 2007 roku, a do tego czasu było jedną z jednostek administracyjnych wchodzących w skład Gwadelupy. Jako część Gwadelupy, będącej regionem zamorskim Francji, Saint-Martin wchodziło w skład Unii Europejskiej. Administracyjnie Saint-Martin stanowi jedną gminę (commune de Saint-Martin), która w czasach przynależności do Gwadelupy wchodziła w skład okręgu Saint-Martin i Saint-Barthélemy (Arrondissement de Saint-Martin-Saint-Barthélemy).
Przedstawicielem państwa francuskiego jest prefekt Gwadelupy; wspomaga go prefekt delegowany, który rezyduje w Saint-Martin; filia prefektury znajduje się w Saint-Barthélemy. Urząd gminy, prefektura (przedstawicielstwo państwowe) oraz większość administracji i służb znajdują się w stolicy Marigot.

Wyspa znajduje się w międzyzwrotnikowej strefie konwergencji, gdzie wilgotne masy powietrza znad Atlantyku spotykają się z tymi znad kontynentu afrykańskiego. Obszar ten sprzyja zatem powstawaniu cyklonów tropikalnych, a zagrożenie cyklonem jest głównym zagrożeniem w Saint-Martin.

Geografia Saint-Martin odgrywa kluczową rolę w jego podatności na cyklony. Jej położenie na północy łuku Antyli oznacza, że jest generalnie bardziej brutalny niż inne wyspy położone dalej na południe w Indiach Zachodnich20. Niemniej jednak bardzo mały rozmiar wyspy oznacza, że jest ona mniej dotknięta niż Gwadelupa i mniej więcej tak samo jak Martynika.
Saint-Martin, ze względu na swoje położenie, jest narażone na wysokie zagrożenie sejsmiczne ze względu na przejście litosfery atlantyckiej pod łukiem Małych Antyli. Saint-Martin znajduje się w strefie sejsmicznej, najwyższym poziomie skali stref sejsmicznych we Francji,
Chociaż St. Maarten nie ma na swoim terytorium żadnych aktywnych wulkanów, może być pośrednio dotknięty aktywnością wulkaniczną z sąsiednich wysp, takich jak wulkany Gwadelupy, Montserrat i Saba w pobliżu.

W St. Maarten panuje klimat tropikalny charakteryzujący się wysokimi temperaturami i wysokim nasłonecznieniem przez cały rok. Klimat dzieli się na dwie główne pory roku: porę suchą (Wielki Post) i porę deszczową (zimowanie). Wielki Post i zimowanie oddzielone są dwoma mniej lub bardziej zaznaczonymi okresami międzysezonowymi.
Pora sucha trwa od stycznia do kwietnia i charakteryzuje się warunkami pogodowymi z niewielkimi opadami. Temperatury wahają się od 21 do 24°C dla niskich temperatur i od 28 do 31°C dla wysokich. Luty i marzec to najsuchsze miesiące10.

Pora deszczowa trwa od czerwca do listopada, z nieco wyższymi temperaturami i zwiększoną wilgotnością. Temperatury wahają się od 25 do 27°C dla niskich temperatur i od 31 do 33°C dla wysokich. Okres ten jest również sezonem cyklonów, ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia burz tropikalnych między sierpniem a październikiem. Najbardziej rajskie są październik i listopad, z opadami do 160 mm miesięcznie11,10.

W Saint-Martin spada około 1 116 mm deszczu rocznie. Prysznice są zazwyczaj krótkie i intensywne. Na wyspie jest średnio 8,3 godziny nasłonecznienia dziennie, a temperatura wody wokół St. Maarten waha się od 26°C zimą do 29°C latem.

Dodatek w postaci Antka fotek statkowych.












poniedziałek, 12 sierpnia 2024

977 - Saint-Barthélemy

Saint-Barthélemy - niezależna od Gwadelupy, zbiorowość zamorska(COM), dziesięciotysięczna społeczność na karaibskich Małych Antylach, enklawa zarezerwowana dla miliarderów. 
Wysepka z ciekawą przeszłością, bo przehandlowana przez Ludwika XVI, Szwecji! (Hm, nareszcie znamy przyczyny ścięcia tego nieroztropnego Burbona).
Po niespełna stu latach pokojowo powróciła na łono Republiki Francukiej.
 W 1784 roku wyspa została przekazana przez Ludwika XVI królowi Szwecji Gustawowi III w zamian za prawo do magazynu w Göteborgu. Szwedzi uczynili Saint-Barthélemy wolnym portem w 1785 roku. W hołdzie królowi Szwecji główne miasto wyspy (Le Carénage) zostało przemianowane na Gustavia około 1787 roku.
Saint-Barthélemy, spustoszone przez cyklon, a następnie przez pożar stolicy w 1852 roku, nie posiadało już zasobów i nie miało już znaczenia handlowego. Król Szwecji i Norwegii, Oskar II, po zaproponowaniu wyspy Stanom Zjednoczonym i Włochom, zwrócił się do Francji. Retrocesja została wynegocjowana w 1877 roku; W lokalnym referendum ludność, która pozostała francuskojęzyczna i katolicka, niemal jednogłośnie opowiedziała się za przystąpieniem do partii (350 na 351 głosujących). W zamian za zapłatę 320 000 franków10,11Saint-Barthélemy powrócił do Francji i 16 marca 1878 został przyłączony do Gwadelupy.


Saint-Barthélemy to francuska wyspa na Małych Antylach położona na Morzu Karaibskim. Od 15 lipca 2007 r. jest zbiorowością zamorską (COM) w rozumieniu art. 74 Konstytucji1,2,3. Przed tą datą była to gmina zależna od departamentu zamorskiego Gwadelupy.

Potocznie nazywa się ją Saint-Barth (lub, przez anglojęzycznych, St Barts). Jego mieszkańcy nazywają siebie Saint-Barth.

Saint-Barthélemy jest ośrodkiem turystycznym, w szczególności dla turystów z najwyższej półki4.

Jej kod pocztowy to 97133, a oficjalny kod geograficzny (kod INSEE) to 977 od 1 stycznia 2008 roku (lub 97701 w długiej formie).

6 września 2017 r. wyspa została zdewastowana przez huragan Irma, tak samo dotkliwie jak sąsiednia wyspa Saint-Martin.

Gospodarka wyspy opiera się głównie na luksusowej turystyce i budownictwie; Saint-Barthélemy ma również status wolnego portu. Wspólnota nabyła również, oprócz uprawnień przekazanych gminie, uprawnienia departamentu, regionu i państwa.
Aby uniknąć masowej turystyki, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku ludność zdecydowała się na podejście, które faworyzowało turystykę dla najbogatszych.
Ponadto obszary, które mogą być odwiedzane przez turystów, są bardzo ograniczone: dzielnice i obszary, na których stoją luksusowe wille, są monitorowane przez prywatne firmy ochroniarskie i są niedostępne dla turystów, a nawet dla lokalnych mieszkańców. Turyści znajdują się głównie w rejonach i ulicach handlowych Gustawii. Turyści o skromnych budżetach zatrzymują się bardzo krótko, w większości przypadków, ze względu na bardzo wysokie koszty lokalnego życia.

Od stycznia 2012 roku Saint-Barthélemy znajduje się na liście europejskich krajów i terytoriów zamorskich. Została odłączona od Unii Europejskiej na wniosek prezydenta Republiki Nicolasa Sarkozy'ego, skierowany 30 czerwca 2010 roku do przewodniczącego Rady Europejskiej Hermana Van Rompuya.

W 1946 roku francusko-holenderski poszukiwacz przygód Rémy de Haenen (1916-2008)12 Po raz pierwszy wylądował samolotem na wyspie, na polu sawanny, gdzie zostanie zbudowane lotnisko Saint-Jean-Gustave III, przemianowane w 2015 r. na Rémy-de-Haenen. W 1953 roku, rozumiejąc potencjał wyspy, nabył kawałek ziemi w Zatoce Świętego Jana za kilkaset dolarów.

W 1957 roku David Rockefeller zbudował modernistyczną willę przy Anse de Colombier. Miliarder był naśladowany, a od lat 60. XX wieku wyspa przekształciła się w luksusową destynację turystyczną, wzmocnioną zakazem budowy wieżowców i brakiem masowej turystyki13. Od tamtej pory zatrzymują się tam osobowości z epoki, od Grety Garbo po Kate Moss.

Na początku XXI wieku wyspę zamieszkiwali głównie potomkowie osadników normańskich, bretońskich, poitevin, saintongeais i andegaweńskich. Jego ludność ma tę szczególną cechę, że jest w przeważającej mierze pochodzenia europejskiego, przy czym zdecydowana większość ludności pochodzenia afrykańskiego wyemigrowała w latach po zniesieniu niewolnictwa w 1847 roku. Kilka osób nadal umie mówić po szwedzku i pracuje w sektorze turystycznym. Niektóre znaki drogowe są dwujęzyczne w języku francuskim/szwedzkim.

Od maja 2008 r. do 4 listopada 2010 r. wyspa była domem dla najstarszej Francuzki, Eugénie Blanchard (Douchi), która urodziła się na wyspie 16 lutego 1896 r., a także stała się najstarszą osobą na świecie 2 maja 2010 r.
Nowa wspólnota opowiedziała się za opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, ale przy zachowaniu praw związanych z obywatelstwem europejskim i używaniem euro jako jedynej oficjalnej waluty, nawet jeśli dolar amerykański jest akceptowany w wielu sklepach po kursie wymiany z dnia dzisiejszego.

Bonus, czyli Antkowie foty, z czasów Jego pływania, wtedy Wyspa przynależała do Gwadelupy, będąc częścią UE. 















niedziela, 11 sierpnia 2024

976 - Mayotte

Majotta - departament i region zamorski, to dwie większe i kilka małych wysepek, wciśnięty między kontynentalną Afrykę a Madagaskar. Jako, że to już Ocean Indyjski, to jest to drugi departament zamorski ulokowany na tych wodach.
Przynależność do UE oczywiście tak, jednak po raz kolejny Wiki informuje, że jest to najdalej położony obszar przynależny UE. Hm, to samo pisano o Gwadelupie, więc pewno odległości podobne. Nie ulega kwestii, że za sprawą francuskich departamentów zamorskich, zasięg UE jest imponujący od Karaibów po rejony Madagaskaru, od Atlantyku po Ocean Indyjski. 
Majotta nie potrafi wykorzystać swych walorów geograficzno - środowiskowych i jest ubogą enklawą pozostającą na garnuszku Paryża.



Majotta (w języku maorskim: maoré), oficjalnie nazwany departamentem Majotty, jest zarówno francuskim regionem zamorskim, jak i pojedynczą zbiorowością terytorialną, na czele z Radą Departamentu Majotty.

Geograficznie Majotta to grupa wysp położonych na wschód od archipelagu Komorów, na północ od Kanału Mozambickiego i na północny zachód od Madagaskaru na Oceanie Indyjskim3,4,5,6,7. Majotta składa się z dwóch głównych wysp, Grande-Terre i Petite-Terre, oraz kilku innych małych wysp, w tym Mtsamboro, Mbouzi i Bandrélé8. Jego oficjalny kod departamentu to "976"9. Do sierpnia 2023 r. de iure stolicą było Dzaoudzi, położone w Petite-Terre, podczas gdy de facto stolicą było Mamoudzou, na Grande-Terre, które jest również najbardziej zaludnionym miastem na Majotcie; od 24 sierpnia 2023 roku Mamoudzou staje się oficjalną stolicą gminy10,11,12. Siedziba rady departamentu i służby administracyjne prefektury znajdują się w Mamoudzou6. Ze względu na swój status departamentu i regionu zamorskiego Majotta jest również najbardziej oddalonym regionem Unii Europejskiej13. Jego mieszkańcy nazywani są Mahorais, a lokalnymi językami są Mahorais (Shimaoré) i Shibushi.

25 kwietnia 1841 roku, za panowania Ludwika Filipa I, ostatni sułtan Majotty, Andriantsoly, zagrożony przez sąsiednie królestwa, sprzedał swoją wyspę królestwu Francji w zamian za jej ochronę. W 1848 roku wyspa stała się częścią Republiki Francuskiej. 

25 sierpnia 1972 r. Specjalny Komitet ONZ ds. Dekolonizacji umieścił archipelag Komorów na liście terytoriów, które powinny osiągnąć samostanowienie. 15 czerwca 1973 roku Francja i Komory podpisały umowy o niepodległości. 22 grudnia 1974 roku Francja zorganizowała referendum na Komorach, w którym zastrzegła, że "ludność Komorów będzie konsultowana" (decydujące znaczenie ma tu liczba mnoga125). Podczas gdy większość głosów uzyskała ponad 90% głosów za niepodległością terytorium, Majotta wyróżniała się, głosując 63,8% za pozostaniem Komorów w Republice Francuskiej.

Według ostatniego spisu powszechnego w 2022 roku Majotta liczyła 310 000 mieszkańców, w porównaniu do 256 518 mieszkańców w 2017 roku22 i 212 645 w 2012 r.23, rozciągający się na powierzchni 376 km2. Ma największą gęstość zaludnienia we Francji zamorskiej, ale także najwyższą stopę wzrostu24 z prawie pięciorgiem dzieci na kobietę.

Klimat48 jest tropikalny z morskich wiatrów pasatowych. Średnie temperatury wahają się między 23 a 30 °C (średnia roczna 25,6 °C), a poziom wilgotności często przekracza 85%. Istnieją dwa główne sezony oddzielone dwoma krótszymi sezonami międzysezonowymi:
Klimat48 jest tropikalny z morskich wiatrów pasatowych. Średnie temperatury wahają się między 23 a 30 °C (średnia roczna 25,6 °C), a poziom wilgotności często przekracza 85%. Istnieją dwa główne sezony oddzielone dwoma krótszymi sezonami międzysezonowymi:

pora deszczowa lub kashkasini, która oficjalnie trwa od 1 listopadado 30 kwietnia
pora sucha lub kussini, która trwa od czerwca do września.
poza sezonem od kwietnia do maja lub Matulahi. Temperatury spadają, a opady deszczu stają się coraz rzadsze;
poza sezonem od października do listopada lub m'gnombéni. Temperatury i wilgotność rosną. To jest okres sadzenia (maniok, banany, kukurydza itp.). Drzewa kwitną.

Rafa koralowa Majotty jest szczególnie spektakularna i posiada kilka prawdopodobnych rekordów, takich jak największa laguna na świecie, najgłębsza i jedna z niewielu, które mają podwójną barierę62. Zewnętrzna rafa koralowa ma 195 km długości, na której znajduje się 1500 km2 laguny, w tym 7,3 km2 namorzynów63. Istnieje od 250 do 300 różnych gatunków koralowców52, 760 gatunków ryb tropikalnych63, a Krajowy Spis Dziedzictwa Przyrodniczego wymienia 3 616 gatunków morskich, ale liczba ta prawdopodobnie jest daleka od prawdziwej liczby, ponieważ wiele grup nie zostało jeszcze w znacznym stopniu zinwentaryzowanych. Ponieważ ten region świata jest nadal słabo zinwentaryzowany przez naukowców, wody Majotty nadal zawierają wiele nieznanych nauce gatunków i co roku pozwalają na ważne odkrycia naukowe64.

Ciepłe wody laguny witają wieloryby położne żyjące w swoich rezerwach antarktycznego tłuszczu, a następnie ich młode w okresie laktacji65i są domem dla ponad dwudziestu gatunków ssaków morskich52, tj. jedną czwartą znanych gatunków66 (co jest wyjątkowe), w tym wiele ławic delfinów.

W 2001 r. administracja szkolnictwa wyższego zatrudniała 45% pracowników na wyspie. Oprócz administracji (głównie szpitali i szkolnictwa narodowego) głównymi pracodawcami są roboty publiczne, handel i usługi towarzyszące.

W 2001 r. administracja szkolnictwa wyższego zatrudniała 45% pracowników na wyspie. Oprócz administracji (głównie szpitali i szkolnictwa narodowego) głównymi pracodawcami są roboty publiczne, handel i usługi towarzyszące.

Turystyka jest nadal słabo rozwiniętą działalnością na wyspie w porównaniu z innymi francuskimi departamentami i terytoriami zamorskimi (w szczególności Indiami Zachodnimi, wyspą Reunion i Polinezją), ponieważ wyspa cierpi z powodu swojej reputacji nędzy i braku bezpieczeństwa.








sobota, 10 sierpnia 2024

975 - Saint-Pierre-et-Miquelon

Saint-Pierre-et-Miquelon - jedyny i ostatni skrawek Nowej Francji w Ameryce Północnej, niewielkie wysepki u południowych wybrzeży Nowej Funlandii, z pewną autonomią o statusie zbiorowości zamorskiej, zatem do UE nie należą, ale żeby było śmieszniej obywatele mają paszporty francuskie, walutę Euro i w wyborach krajowych oraz do UE uczestniczą.
Populacja nie przekracza 6 tysięcy obywateli i mocą gospodarki pochwalić się nie może.
Kraj żyje z dotacji płynących z Paryża (prawie jedna trzecia ludności aktywnej zawodowo jest wynagradzana ze środków publicznych). 
Rybołówstwo które do niedawna stanowiło podstawę działalności, mocno podupadło za sprawą ograniczenia stref połowowych na rzecz Kanady.

Połowy dorsza i wsparcie dla europejskich i azjatyckich statków rybackich były tradycyjną i główną działalnością archipelagu położonego w pobliżu Wielkich Brzegów Nowej Fundlandii, gdzie dorsz występował w dużych ilościach. Od lat pięćdziesiątych XX wieku nabrał charakteru przemysłowego z bardzo wydajnymi nowoczesnymi trawlerami. Jednak po decyzji trybunału arbitrażowego w Nowym Jorku z 1992 r. wyznaczającej francuską wyłączną strefę ekonomiczną wokół archipelagu i kanadyjskim moratorium na połowy tego gatunku wkrótce potem, w następstwie znacznego spadku zasobów, nastąpił upadek w kierunku bardzo ograniczonej działalności.

Ponadto rozwinęło się tradycyjne rybołówstwo na małych jednostkach, które oprócz skromnej ilości dorsza zamieniły się w kraba śnieżnego, ogórek morski, tasz, homara... Tym samym bilans importu i eksportu, który w najlepszych latach wynosił około 50% dzięki eksportowi ryb, spadł do około 10%, podkreślając dużą słabość lokalnej gospodarki. Cały sektor przetrwa tylko dzięki solidnemu wsparciu finansowemu ze strony państwa i władz lokalnych.

W czasie prohibicji w USA, wyspy były bazą przemytu alkoholu na kontynent amerykański.


Saint Pierre i Miquelon to francuski archipelag w Ameryce Północnej położony na Oceanie Atlantyckim, na południowy wschód od Zatoki Świętego Wawrzyńca, na południe od kanadyjskiej wyspy Nowa Fundlandia i Labrador.
Île Saint-Pierre znajduje się 19 km na południowy zachód od zachodniego krańca Półwyspu Burin w południowej części Nowej Fundlandii, a Miquelon znajduje się 21 km na zachód-południowy zachód od tego samego półwyspu.
Dawniej departament zamorski, a następnie zbiorowość terytorialna o specjalnym statusie, archipelag jest obecnie zbiorowością zamorską.


Archipelag Saint-Pierre-et-Miquelon jest zbiorowością zamorską, poddaną reżimowi artykułu 74 Konstytucji i zwaną „zbiorowością terytorialną Saint-Pierre-et-Miquelon”.

Nie jest więc ani departamentem, ani regionem.

Gmina składa się z dwóch gmin  : Saint-Pierre i Miquelon-Langlade . Stolicą całego terytorium jest Saint-Pierre.

Składa się głównie z dwóch wysp: Wyspy Saint-Pierre, mniejszej z nich, która jest domem dla 86% populacji, oraz Miquelon, która składa się z trzech półwyspów połączonych ze sobą dwoma tombolos.

Istnieją inne małe wyspy i wysepki, w tym Île aux Marins (wcześniej znana jako "Île aux Chiens"). W okresie sezonowym przyciąga wielu turystów (wakacje od połowy kwietnia do połowy października), ale przez pozostałą część roku nie jest zamieszkany.

Archipelag jest jednym z siedmiu francuskich terytoriów w Ameryce (obok Gwadelupy, Martyniki, Gujany Francuskiej, Saint-Martin, Saint-Barthélemy i Wyspy Clippertona) i jedynym w Ameryce Północnej, ostatnią pozostałością Nowej Francji, utraconą podczas wojny siedmioletniej w połowie XVIII wieku.

Władza wykonawcza jest zdecentralizowana i w dużej mierze przeniesiona na przewodniczącego rady terytorialnej, który posiada pewne uprawnienia o charakterze lokalnym prawodawczym, ale także całkowitą autonomię celną, fiskalną i urbanistyczną. W rezultacie udostępniane są jej usługi państwowe, a wszelkie towary wjeżdżające na archipelag, pochodzące z Francji kontynentalnej lub z zagranicy, z kilkoma wyjątkami, są opodatkowane celnie. Nie ma podatku solidarnościowego od majątku (ISF) ani podatku od majątku nieruchomościowego (który zastąpił ISF we Francji na początku 2018 r.).

Saint-Pierre-et-Miquelon nie jest integralną częścią Unii Europejskiej, w przeciwieństwie do francuskich regionów najbardziej oddalonych uznanych na mocy traktatu amsterdamskiego z 1997 r., czyli obecnie dla Francji , jedynej wspólnoty podlegającej art. 73 konstytucji (Gwadelupa , Martynika, Gujana, Reunion, Majotta) i wyspa Saint-Martin (regulowana art. 74): jej status, w odniesieniu do Unii Europejskiej , jest statusem kraju i terytorium zamorskiego (KTZ).


Obywatele Saint-Pierre-et-Miquelon głosują zarówno w wyborach francuskich, jak i europejskich, podobnie jak wszyscy obywatele francuscy.
Jednakże obywatele tej zbiorowości terytorialnej posiadają francuski i europejski paszport na mocy swojej narodowości i francuskiej konstytucji i uczestniczą, jak wszyscy francuscy obywatele, zarówno w wyborach przedstawicieli Francji do Parlamentu Europejskiego, jak i jako całości. karty do głosowania. Podobnie jak w regionach francuskich , jej oficjalną walutą jest euro , od 1999 r. (wcześniej był to frank CFA do 1973 r. potem frank francuski ), chociaż wspólnota nie jest częścią terytorium Unii Europejskiej, ani strefy Schengen .

Klimat wysp podąża za ewolucją Nowej Fundlandii. Jest to zimny i wilgotny klimat oceaniczny (opady 1 500 mm/rok, wilgotność > 80%) z silnym umiarkowanym zaciszem morskim. Archipelag, szybko zmieciony przez rodzące się depresje Atlantyku, jest miejscem konfrontacji między falami zimnego powietrza arktycznego a łagodniejszymi masami powietrza morskiego. Jest to również miejsce spotkania ciepłego prądu oceanicznego Prądu Zatokowego i zimnego prądu oceanicznego Labradoru. W związku z tym rzadko zdarza się, aby zimą temperatury spadały poniżej -10 °C, podczas gdy średnia zimą wynosi tylko -2 °C, z częstymi opadami śniegu. Średnia temperatura w sierpniu wynosi 16°C, a w niektóre dni mgła jest bardzo gęsta (słynne mgły Nowej Fundlandii) w czerwcu i lipcu. Ważny jest czynnik chłodzący wiatr.

Tak więc, chociaż znajduje się na tej samej szerokości geograficznej co Wandea, archipelag ma znacznie chłodniejszy klimat niż atlantyckie wybrzeża Francji kontynentalnej, które korzystają z łagodniejszego klimatu zachodnich wybrzeży kontynentalnych.



Archipelag pełnił pewną rolę w czasie prohibicji w Stanach Zjednoczonych, ponieważ ze względu na jego status kolonii francuskiej, prawo amerykańskie (Ustawa Volsteada) nie miało tam zastosowania. W latach 1919-1933 wyspa przeżywała prawdziwy rozkwit dzięki handlowi spirytusem, francuskimi winami i whisky, przemycanym do wybrzeży Kanady i Ameryki przez szkunery lub łodzie motorowe (rhum runners) zbudowane w Kanadzie i obsadzone przez mieszkańców Saint-Pierre. Była to epoka przemytników18.

Do 1933 roku, kiedy zniesiono prohibicję, każdego roku przez archipelag przechodziło do 300 000 skrzynek alkoholu. Marynarze z Nowej Fundlandii otrzymywali w skrzynkach napoje alkoholowe. Przenosili je do jutowych worków i zbierali drewno. Drewno z porzuconych skrzynek po alkoholu było wykorzystywane jako paliwo i do budowy wielu domów, w tym Cutty Sark Villa, wykonanej w całości ze skrzynek whisky o tej samej nazwie19. Jeszcze w latach siedemdziesiątych XX wieku w Saint-Pierre można było zobaczyć hangar wyłożony deskami z alkoholem i francuskimi szampanami. W przypadku przechwycenia łodzi przemytniczej przez amerykańską straż przybrzeżną, wystarczyło wrzucić torby do morza przy burcie statku przeciwnej do tej, w kierunku której zbliżały się siły policyjne. Worki popłynęły błyskawicznie. Kiedy załoga kontrolna weszła na pokład, nie było już żadnego śladu oszustwa, które poszło na głębokie morze. Ładunek zaginął, ale dzięki temu przestępcy uchronili się przed więzieniem. Ryzyko wejścia na pokład w ten sposób stanowiło część kosztów wysyłki i uzasadniało zawrotną cenę zapłaconą przez odbiorców. Wyjaśnia to również rozprzestrzenianie się podrabianych napojów, które były być może tańsze niż te, które rzeczywiście pochodziły z Europy.










Wicherek?

Wielki Synoptyk Deszcz przewiduje,  A Wielki Dyplomata Z Ruskimi gardłuje. Nic dodać ni ująć, Ego jak Himalaje! Hallo tu Ziemia, Pycha przed...