Saint - Martin - karaibska część wysepki wydzielona z regionu/departementu, "unijnej" Gwadelupy, obecnie samodzielna zbiorowość zamorska powiązana z UE. Referendum "oddzielające" odbyło się w 2003, samodzielność ustanowiono w 2007. Sama wyspa rozdzielona pomiędzy Francję i Niderlandy w dwójnasób korzysta ze wsparcia unijnego. Turyści przybywają tutaj zimą najczęściej na wycieczkowcach.
Jak wszystkie wyspy Małych Antyli, targana cyklonami, a dodatkowo atlantyckimi ruchami tektonicznymi i aktywnością wulkanów z sąsiednich wysp.
Saint-Martin (Wspólnota Saint-Martin) – terytorium zależne Francji leżące w Małych Antylach zajmujące północną część wyspy o tej samej nazwie oraz kilka mniejszych wysepek. Stolicą Saint-Martin jest miasto Marigot (5,7 tys. mieszkańców).
Terytorium zostało utworzone 22 lutego 2007 roku, a do tego czasu było jedną z jednostek administracyjnych wchodzących w skład Gwadelupy. Jako część Gwadelupy, będącej regionem zamorskim Francji, Saint-Martin wchodziło w skład Unii Europejskiej. Administracyjnie Saint-Martin stanowi jedną gminę (commune de Saint-Martin), która w czasach przynależności do Gwadelupy wchodziła w skład okręgu Saint-Martin i Saint-Barthélemy (Arrondissement de Saint-Martin-Saint-Barthélemy).
Przedstawicielem państwa francuskiego jest prefekt Gwadelupy; wspomaga go prefekt delegowany, który rezyduje w Saint-Martin; filia prefektury znajduje się w Saint-Barthélemy. Urząd gminy, prefektura (przedstawicielstwo państwowe) oraz większość administracji i służb znajdują się w stolicy Marigot.
Wyspa znajduje się w międzyzwrotnikowej strefie konwergencji, gdzie wilgotne masy powietrza znad Atlantyku spotykają się z tymi znad kontynentu afrykańskiego. Obszar ten sprzyja zatem powstawaniu cyklonów tropikalnych, a zagrożenie cyklonem jest głównym zagrożeniem w Saint-Martin.
Geografia Saint-Martin odgrywa kluczową rolę w jego podatności na cyklony. Jej położenie na północy łuku Antyli oznacza, że jest generalnie bardziej brutalny niż inne wyspy położone dalej na południe w Indiach Zachodnich20. Niemniej jednak bardzo mały rozmiar wyspy oznacza, że jest ona mniej dotknięta niż Gwadelupa i mniej więcej tak samo jak Martynika.
Saint-Martin, ze względu na swoje położenie, jest narażone na wysokie zagrożenie sejsmiczne ze względu na przejście litosfery atlantyckiej pod łukiem Małych Antyli. Saint-Martin znajduje się w strefie sejsmicznej, najwyższym poziomie skali stref sejsmicznych we Francji,
Chociaż St. Maarten nie ma na swoim terytorium żadnych aktywnych wulkanów, może być pośrednio dotknięty aktywnością wulkaniczną z sąsiednich wysp, takich jak wulkany Gwadelupy, Montserrat i Saba w pobliżu.
W St. Maarten panuje klimat tropikalny charakteryzujący się wysokimi temperaturami i wysokim nasłonecznieniem przez cały rok. Klimat dzieli się na dwie główne pory roku: porę suchą (Wielki Post) i porę deszczową (zimowanie). Wielki Post i zimowanie oddzielone są dwoma mniej lub bardziej zaznaczonymi okresami międzysezonowymi.
Pora sucha trwa od stycznia do kwietnia i charakteryzuje się warunkami pogodowymi z niewielkimi opadami. Temperatury wahają się od 21 do 24°C dla niskich temperatur i od 28 do 31°C dla wysokich. Luty i marzec to najsuchsze miesiące10.
Pora deszczowa trwa od czerwca do listopada, z nieco wyższymi temperaturami i zwiększoną wilgotnością. Temperatury wahają się od 25 do 27°C dla niskich temperatur i od 31 do 33°C dla wysokich. Okres ten jest również sezonem cyklonów, ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia burz tropikalnych między sierpniem a październikiem. Najbardziej rajskie są październik i listopad, z opadami do 160 mm miesięcznie11,10.
W Saint-Martin spada około 1 116 mm deszczu rocznie. Prysznice są zazwyczaj krótkie i intensywne. Na wyspie jest średnio 8,3 godziny nasłonecznienia dziennie, a temperatura wody wokół St. Maarten waha się od 26°C zimą do 29°C latem.
Dodatek w postaci Antka fotek statkowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentować każdy może, nigdy tego nie wymaże!