989 - Île Clipperton - île de la Passion

 Wyspa Clippertona - niezamieszkała prawie laguna, zwana również Wyspą Pasyjną, bo jej pierwszy udokumentowany ślad, datuje się na Wielki Piątek 3 kwietnia 1711 roku. Chociaż tak naprawdę Wyspę odkrył Anglik John Clipperton w 1704 r.

Odkrycie wyspy dokonał korsarz , pirat i przyrodnik Anglik John Clipperton w 1704 roku , gdy doszło do defektu na wysyłce Williama Dampiera . Nie zachowały się jednak żadne dowody jego przejścia w pobliżu atolu. Pierwsze udokumentowane lądowanie na Clipperton ma miejsce w Wielki Piątek 3 kwietnia 1711. Francuzi Mathieu Martin de Chassiron i Michel Dubocage , odpowiednio dowodzący fregatami Princess i Discovery , lądują tam i sporządzają pierwszą mapę. Na pamiątkę tego dnia ochrzcili ją „Wyspą Męki”, w nawiązaniu do Męki Chrystusa . 

Niezamieszkana laguna oddalona o ponad tysiąc kilometrów od pacyficznego Meksyku, z potężnym zbiornikiem wody słodkiej wśród słonego Pacyfiku.

Wyspa Clippertona, znana również jako Wyspa Clippertona, Wyspa Clippertona, Wyspa Pasji lub La Passion-Clipperton, to francuska posiadłość składająca się z jednego atolu położonego we wschodniej części północnego Pacyfiku. Czasami określany jako "najbardziej odizolowany atol na świecie", najbliższy kontynent to Meksyk, oddalony o około 1100 km. Jego laguna jest jedyną słodkowodną laguną na świecie.

Wyspa Clippertona jest jedyną francuską posiadłością na północnym Pacyfiku. Jest to czwarte co do wielkości terytorium Francji na Pacyfiku i piąte co do wielkości we francuskich terytoriach zamorskich pod względem rozszerzenia morskiego1. Jest to jedna zbiorowość bez statusu w Unii Europejskiej i nie zależy od francuskich departamentów ani francuskich departamentów i terytoriów zamorskich. Jest ona zarządzana z Papeete i podlega Ministrowi ds. Francji Zamorskiej – władzy, którą deleguje on do Wysokiego Komisarza Republiki w Polinezji Francuskiej. Wyspa, która należy do domeny publicznej i stanowi własność państwową państwa francuskiego, jest zatem klasyfikowana pod tym samym systemem prawnym i przez tę samą organizację co TAAF jako terytoria bez stałego zaludnienia.

Laguna jest uważana za jedyną słodkowodną lagunę na świecie; w rzeczywistości parowanie wody w lagunie jest mniejsze niż opady: woda jest zatem świeża na powierzchni, słona i lekko kwaśna z głębokości 6 metrów. Próbom eksploracji słynnej bezdennej dziury laguny (która jest podwodną studnią, hipotetycznie pozostałością po starym wulkanicznym kominie) przez komandora Cousteau uniemożliwiło zbyt wysokie stężenie siarkowodoru .

Rościł do niej pretensje Meksyk, Stany Zjednoczony, aby ostatecznie usankcjonować własność Francji w 1959 roku.

Miejsce tranzytowe dla przemytników narkotyków, którzy korzystają ze nieczynnego od pół wieku pasa startowego.

Laguna zarządzana z oddalonego o ponad pięć tysięcy kilometrów thaitańskiego Papeete.

Zapyta ktoś, po kiego grzyba Francuzom ta bezludna laguna. Proste, owa własność upoważnia ich do uczestniczenia w gremiach międzynarodowych krajów rejonu północnego Pacyfiku, ponadto dzięki  owej własności ich rejon połowów morskich mocno się poszerzył.

Do tej pory francuska obecność odbywała się tylko dzięki corocznej wizycie fregaty francuskiej marynarki wojennej , generalnie Prairial, co pozwala na utrzymanie tablicy i francuskiej flagi, która miała tam latać. Jest to konieczne na mocy prawa międzynarodowego dotyczącego statusu mórz i utrzymania francuskiej wyłącznej strefy ekonomicznej, co pozwala w szczególności Francji być stroną kilku traktatów międzynarodowych dotyczących tego obszaru Oceanu Spokojnego, w szczególności w odniesieniu do zasobów rybnych (wyspa znajduje się na obszarze o dużym znaczeniu dla połowów tuńczyka ), ale wymaga, aby suwerenność była uzasadniona regularną okupacją. To regularne potwierdzanie suwerenności Francji pozostaje jednak ograniczone. Atol jest w rzeczywistości używany przez handlarzy narkotyków, którzy cieszą się tam formą bezkarności. W 2008 r. znaleziono ślady niedawnego użytkowania starego pasa startowego i regularnie odkrywane są bochenki kokainy . Podobnie nielegalna działalność połowowa jest prawdopodobnie prowadzona na wodach otaczających atol, które są bardzo zanieczyszczone. Odpady wyrzucane przez morze są regularnie znajdowane podczas różnych wypraw. Ta zmniejszona obecność Francji wywołała reakcje ze strony Meksyku, który uważa, że ​​atol jest tylko prostą skałą, która nie może być wykorzystywana do roszczeń z WSE na podstawie Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS). Wskazuje to, że tylko grunty, które mogą być zajęte, mogą stanowić podstawę WSE.

W związku z tym wytyczono tory, aby wzmocnić obecność Francji na tym terytorium. Istnieje znaczny potencjał naukowy, szczególnie w dziedzinie klimatu. Stworzenie stałej bazy, potencjalnie otwartej dla zagranicznych naukowców, byłoby sposobem na zapewnienie stałej obecności i wzmocnienie poszanowania legalności na atolu i jego otoczeniu. W przygotowaniu są takie kwestie, jak przepływy logistyczne w celu zaopatrzenia przyszłej stacji naukowej o międzynarodowym powołaniu, być może z Markizów , budowa schronu paracyklonowego, otwarcie przełęczy, a nawet eksterminacja wyspy przez szczury. Jednak możliwości te nadal nie doprowadziły do ​​konkretnego wdrożenia ze względu na wymagane zasoby ludzkie i finansowe.