30 kwietnia 2024

43 - Haute-Loire - Departament Auvergne-Rhône-Alpes

Departament Górna Loara - mało ludny, w większości rolniczy i średnio atrakcyjny turystycznie. Jednak we Francji, nawet w najbardziej zapyziałym rejonie, zawsze znajdzie się kilka perełek(dzisiejszy nie jest wcale zapyziały). 
Choć w nazwie Loara, Zamków tam na lekarstwo. 
Atrakcją chyba największą, Kościół Saint-Michel d'Aiguilhe na skale w Le Puy-en-Velay. 




Inne atrakcje w linkach poniżej, w szczegóły nie wchodzę, bom tam nie był.







Górna Loara to departament położony w regionie Owernia-Rodan-Alpy we Francji. Jego mieszkańcy nazywani są Altiligerami (lub Hauts-Loireiens). INSEE i La Poste przypisują departamentowi kod 43. Jego prefekturą jest Le Puy-en-Velay.
Departament nosi nazwę, która wskazuje na jego położenie w górę rzeki Loary, która nawadnia go z południa na północ. Przecina ją również rzeka Allier.
Górna Loara straciła jedną trzecią swojej populacji w pierwszej połowie xx wieku i pozostała mniej więcej stała (ale nieznacznie wzrosła) aż do lat 90. W 2007 roku Górna Loara pozostała 86. francuskim departamentem (na 100) pod względem liczby mieszkańców i 81. pod względem gęstości zaludnienia.
Departament Haute-Loire to departament skupiający się głównie na rolnictwie w jego zachodniej części, a bardziej na przemyśle we wschodniej części.
Napoje spirytusowe i inne napoje
Verbena du Velay, od 1859 roku.
Maurin (Quina), aperitif wytwarzany z maceracji wiśni, słodkich migdałów i chinowca w winie, od 1884 roku w Le Puy-en-Velay.
Aperitif rozsławiony dzięki reklamie zaprojektowanej w 1906 roku przez plakacistę Leonetto Cappiello.


Batavia d'Yssingeaux, aperitif z gotowanego wina i żółtej goryczki, od 1889 roku.
Krem jagodowy, krem i likier kasztanowy, likier goryczkowy; eaux-de-vie.
La Vellavia, blond piwo z Velay i Brasserie de l'Alagnon.

28 kwietnia 2024

42 - Loire - Region Auvergne-Rhône-Alpes

Departament Loara - okręg mocno uprzemysłowiony, historycznie osadzony na węglu kamiennym. Drugi po Nord-Pas-de-Calais pod względem wielkości wydobycia tej kopaliny. Mówiąc krótko, za dużo atrakcyjności tu nie ma, a moje skojarzenia, no cóż z drużyną piłkarską, która w nazwie miała i ma stolicę departamentu Saint-Étienne.
Działalność polegała wówczas głównie na eksploatacji węgla, którego zagłębia Saint-Étienne było drugim co do wielkości we Francji po Nord-Pas-de-Calais pod względem ilości wydobywanego węgla. Ostatni szyb kopalniany zamknięto w 1983 roku w La Ricamarie w dolinie Ondaine. 


Loara to departament położony w regionie Owernia-Rodan-Alpy we Francji. Swoją nazwę zawdzięcza rzece, która przecina ją z południa na północ na długości ponad 100 km. Mieszkańcy nazywani są Loireiens, co pochodzi od łacińskiej nazwy rzeki Liger. INSEE i La Poste nadają mu kod 42. Jego prefekturą jest Saint-Étienne.
Departament jest domem dla środowisk o dużym znaczeniu dla krajowej sieci zielonej18. Loara charakteryzuje się wielką różnorodnością krajobrazów, od północy regionu Roanne, który przypomina krajobrazy burgundzkie, po południowo-wschodnią część departamentu, nad brzegiem Rodanu, z klimatem przypominającym Prowansję, przez góry wieczorne lub poranne. Departament ten, poprzecinany wzdłuż Loary, może być postrzegany jako "kondensacja" francuskich krajobrazów.
Departament Loary był silnie uprzemysłowiony w xix i xx wieku, zwłaszcza w regionie Saint-Étienne, w dolinach Gier i Ondaine oraz w regionie Roanne. Potem równina Forez została uprzemysłowiona, początkowo nieśmiało z hutami szkła w Saint-Romain-le-Puy i Veauche, odlewniami w Feurs, mechanikami w Montbrison, Boën i Saint-Just, a w końcu w Andrézieux-Bouthéon w latach 70. i 80.
Obecnie Loara nadal ma duży udział w działalności przemysłowej, szczególnie w mechanice, tekstyliach medycznych, optyce i nadal utrzymuje wiele zakładów stalowych. Wyróżnia się mnogością MŚP i niewielką obecnością dużych grup przemysłowych. Nie posiada również żadnych fabryk samochodów, mimo bardzo dużej obecności podwykonawców motoryzacyjnych.

26 kwietnia 2024

41 - Loir-et-Cher - Region Centre-Val de Loire

Departament  Loir-et-Cher - słynny najpiękniejszym i najbardziej znanym  nadloarańskim zamkiem, Chambord oraz Loarą, przecinającą krainę swym  leniwym nurtem, równiutko na pół. 
Poza "Chambordem", spośród 24 warowni rejonu, wypada wymienić Zamek w Blois,  jeden z największych w dolinie Loary i opromieniony sławą króla Ludwika XII oraz obecnością w nim 
Joanny d' Arc.



Ze stolicy departamentu Blois, pochodzi największy XIX wieczny iluzjonista francuski 
Jean-Eugène Robert-Houdin. To na cześć jego dokonań, późniejsza legenda scen całego świata,  
Erik Weisz przybrał sceniczny pseudonim Harry Houdini.









Loir-et-Cher to departament położony w Regionie Centralnym Francji. Jego nazwa pochodzi od dwóch rzek, które go przecinają, Loir na północy i Cher na południu. Jego prefekturą jest Blois. INSEE i La Poste przypisują mu kod 41.
Departament Loir-et-Cher jest znany we Francji dzięki napisanej w 1977 roku piosence Michela Delpecha "Le Loir-et-Cher", która odniosła olśniewający sukces w tamtym czasie i która opisuje relacje piosenkarza z rodziną, która mieszka w tym departamencie. Jest również wspomniany w piosence "John" zespołu Desireless jako symbol zwykłej wiejskiej przestrzeni.


Utworzenie departamentów w 1790 r. nie było dokładnie zgodne z poprzednimi podziałami terytorialnymi królestwa Francji, Loir-et-Cher historycznie walczyło o zbudowanie tożsamości departamentalnejPrzypis 2.

Rzeczywiście, 41. departament Francji jest w przybliżeniu unią rywalizujących ze sobą hrabstw Blois i Vendôme, połączonych z dawnymi księstwami Touraine, Orléanais i Berry. Jego mieszkańcy, poprzez nazwy komun powstałych po rewolucjiPrzypis 3na ogół wolą być związane z regionami naturalnymi (Sologne, Beauce i Perche) i rzekami (w szczególności Loarą, Loarą i Cher Cher) niż ze starymi prowincjamiPrzypis 4.

Departament jest jednak zjednoczony co do swojej atrakcji turystycznejPrzypis 5, z jednej strony dzięki bogatemu dziedzictwu historycznemu połączonemu z nowoczesnymi atrakcjami, takimi jak trasy rowerowe (np. La Loire à Vélo), ZooParc de Beauval (w Saint-Aignan) lub Center Parcs des Hauts de Bruyères (w Chaumont-sur-Tharonne); ale także przez silną obecność naturalnych przestrzeni charakterystycznych dla Sologne i Beauce.
Jedna trzecia Loir-et-Cher jest pokryta lasami i środowiskami półnaturalnymi (krzewy, otwarte przestrzenie). Jest to najbardziej zalesiony departament w regionie.
Oprócz ważnego dziedzictwa przyrodniczego, Loir-et-Cher posiada:

24 zamki udostępnione do zwiedzania, z których pięć jest własnością państwa,
ponad trzydzieści muzeów,
liczne dwory i budowle sakralne.

24 kwietnia 2024

40 - Les Landes - Region Nouvelle-Aquitaine

Departament Landes - niewielki, słabo zaludniony, prawie w całości położony w historycznej krainie Gaskonii. Hodują tam kaczki, a usytuowanie nad wietrznymi wodami Zatoki Biskajskiej sprawia, że surferzy mają tutaj świetne warunki do śmigania.
Zatoka Biskajska, która obejmuje całe zachodnie wybrzeże Francji, przez Francuzów zwana jest Golfe de Gascogne.


Turystyka jest głównym zasobem w departamencie.
Koncentruje się głównie na obszarach przybrzeżnych (Biscarrosse, Mimizan, Contis, Vielle-Saint-Girons, Moliets, Messanges, Vieux-Boucau-les-Bains, Soustons, Seignosse, Hossegor, Capbreton, Labenne, Tarnos itp.), gdzie sława warunków do surfowania rozprzestrzeniła się na cały świat (kilka imprez rocznie).
Nie należy również zapominać o turystyce "gastronomicznej", ponieważ Landes słynie z doskonałości kulinarnej dzięki foie gras, piersiom z kaczki, kurczakom z Saint-Sever i winom AOC Tursan z Geaune.
Turystyka termalna przyciąga wielu uzdrowisk do kurortów Dax, Saint-Paul-lès-Dax, Saubusse-les-Bains, Préchacq-les-Bains i Eugénie-les-Bains.








Les Landes (/lɑ̃d/Przypis 1 ; w języku oksytańskim: Las Lanas /ləs 'lanes/) to departament w południowo-zachodniej Francji, geograficznie część " Midi Atlantique "2.

Administracyjnie przyłączona do regionu Nowa Akwitania, podzielona jest na dwie dzielnice i nosi numer 40 w francuskiej numeracji departamentów. Jego prefekturą jest Mont-de-Marsan.

Departament Landy jest częścią regionu Nowa Akwitania. Graniczy z departamentami Gironde, Lot-et-Garonne, Gers i Pyrénées-Atlantiques i jest skąpana w Oceanie Atlantyckim wzdłuż piaszczystego wybrzeża o długości 106 km graniczącego z wysokimi wydmami (część Srebrnego Wybrzeża). Jest to drugi co do wielkości departament we Francji metropolitalnej po Żyrondzie. Dzieli się głównie na dwie części: Landes de Gascogne i Pays de l'Adour.

Las Landes jest największym lasem we Francji. Przed huraganem Klaus w styczniu 2009 r. obejmował około 67% departamentu w jego północnej części, a także dużą część Żyrondy i Lot-et-Garonne (dystrykt Nérac). Głównym gatunkiem jest sosna nadmorska.

Ale las Landes nie zajmuje całego obszaru. Na południe od departamentu, za Adour, znajduje się Chalosse, bardziej pagórkowaty i zielony kraj, ziemie rolne dzielone między hodowle bydła i kaczek oraz uprawę kukurydzy, a także winnicę Tursan na wschodzie.
Klimat jest oceaniczny, charakteryzujący się łagodnymi zimami i raczej ciepłymi temperaturami latem.

Deszcze występują o każdej porze roku, rzadko gwałtowne, ale intensywniejsze jesienią i zimą.

Wiatry oceaniczne wiejące z północnego zachodu na południowy zachód w dużej mierze dominują, a czasami wieją w niszczycielskich sztormach, jak w 2009 roku, kiedy Klaus uderzył w Landy z pełną siłą. Odnotowano wiatr o prędkości ponad 170 km/h.


22 kwietnia 2024

39 - Jura - Region Bourgogne-Franche-Comté.

Departament Jura - górska spokojna kraina granicząca ze Szwajcarią, bez specjalnych atrakcji. 
Jednak nie jest mi obca, przejeżdżając onegdaj, miałem tutaj niespodziewanie wymuszony postój. 
W tym też departamencie byłem potem sądzony za przekroczenie prędkości na autostradzie. 
Sąd Grodzki w miejscowości Dole wymierzył mi słoną grzywnę w wysokości 2 400 Fr. 
Wszystko miało finał mocno po fakcie, w dniu dokonania wykroczenia, w asyście dwóch motocyklowych żandarmów, podeskortowano nasze auto do przyautostradowego posterunku, gdzie na muzealnej maszynie spisano wszystkie moje dane i wlepiono wstępny mandat w wysokości 900 Fr.. płatny na miejscu. 
Dopiero jakieś pół roku potem, przyszło wezwanie do zapłaty owych nieszczęsnych dwóch tysięcy. Co było robić, kolejne wakacje planowane na południu Francji, więc zapłacić trza było, ech!
Zdarzenie i tak fartowne, bo radar wyłapał prędkość 187 km/h, a ja w porywach osiągałem ponad 200, będąc pierwszym na autostradzie, wyprzedzając z ułańską fantazją wszystkich Francuzów! 
Dozwolona prędkość na francuskich autostradach wynosi 130 km/h, czasem głupota, bywa dość kosztowna! 
Dla przypomnienia, kurs franka, oscylował w okolicach 0,5 PLN.







Jura to francuski departament nazwany na cześć masywu Jura, od galijskiego juris oznaczającego "las górski". Graniczy z kantonem Vaud w Szwajcarii i jest jednym z ośmiu departamentów tworzących region Burgundia-Franche-Comté. Jest częścią historycznego i kulturowego regionu Franche-Comté. Jego prefekturą jest Lons-le-Saunier.

Jego mieszkańcami jest region Jura. INSEE i Urząd Pocztowy przypisują mu kod 39

Osobistości z Jury, takie jak Louis Pasteur na polu naukowym czy Jules Grévy, prezydent rodzącej się Trzeciej Republiki w latach 1879-1887, przyciągały uwagę w xix wieku, podobnie jak Edgar Faure, polityk z Jury, który przyjął Czwartą i V Republikę.

Rzemiosło jest istotnym elementem departamentu, ponieważ 4 700 firm i 16 000 pracowników tworzy przemysł rzemieślniczy Jury. Wiodąca działalność wydziału, branża rzemieślnicza, zatrudnia ponad tysiąc praktykantów rocznie. CFA du Jura szkoli 752 praktykantów w dziedzinie budownictwa, piekarnictwa, cukiernictwa, rzeźnictwa, wędlin, fryzjerstwa, mechaniki samochodowej, sprzedaży itp.
Turystyka odgrywa ważną rolę w gospodarce departamentu, który zarządza posiadłościami Chalain i Vouglans zorganizowanymi wokół aktywności wodnych, takich jak pływanie, żeglarstwo lub wędkarstwo na tych dwóch dużych zbiornikach wodnych (naturalne jezioro dla jeziora Chalain i zbiornik dla jeziora Vouglans). Departament posiada trzy obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO: solniska Salins-les-Bains oraz dwa domy palowe w Clairvaux i Chalain.

Rozwija się również turystyka ekologiczna, np. wiejskie domki letniskowe, w prawie wszystkich gminach, w których mnożą się szlaki turystyczne, a także zajęcia sportowe (kolarstwo górskie - speleologia - jazda konna itp.).

Turystyka zimowa jest również ważna powyżej 800 m n.p.m., z narciarstwem biegowym (na przykład Foncine-le-Haut) lub narciarstwem zjazdowym w ośrodku Les Rousses.

W 2010 r. mediana dochodu podatkowego gospodarstwa domowego na jednostkę konsumpcji w departamencie wynosiła 18 207 euro, co ukrywa znaczne dysproporcje między Montagna-le-Reconduit (13 254) a Prémanon (28 817).
Departament posiada jedną z najmniejszych winnic we Francji pod względem powierzchni 1 850 hektarów, jest jedną z najbardziej oryginalnych ze względu na typową osobowość produkcji wina. Słynie z białych win, w tym odmiany winogron Savagnine, z której produkuje się wino żółte. Istnieją również wyjątkowe wina, takie jak wina słodkie, takie jak macvin czy vin de paille.

Przełom w produkcji żółtego wina5 stał się największym wydarzeniem w departamencie. La Pressée du vin de paille odbywa się od 2008 roku. Kultura wina i terroir mieszają się z popularnym festiwalem.

20 kwietnia 2024

38 - Isère - Region Auvergne-Rhône-Alpes

Departament Isère -  częściowo alpejski departament ze stolicą w Grenoble. Olimpijskie miasto, Zimowe Igrzyska 1968, ech któż to jeszcze pamięta. W tamtych zamierzchłych czasach letnie, i zimowe "Igry" odbywały się tego samego roku. Ech i komu to przeszkadzało?


O Departamencie od siebie nic nie powiem, bom tam nie bywał, a górskie klimaty są mi obce. Poniżej mapek, link i wybrane cytaty z Wiki. 
Isère (wymowa – francuski departament położony w regionie Owernia-Rodan-Alpy. Utworzony został podczas rewolucji francuskiej 4 marca 1790. Departament oznaczony jest liczbą 38. Jego nazwa pochodzi od rzeki Isère.

Według danych na rok 2010 liczba zamieszkującej departament ludności wynosi 1 206 374 os. (162 os./km²); powierzchnia departamentu to 7431 km². Ośrodkiem administracyjnym (prefekturą) i największym miastem departamentu jest Grenoble.



W regionie Owernia-Rodan-Alpy, Isère obejmuje dużą część dawnego regionu Delfinatu, którego stolicą było Grenoble, a także jest dziesiątym co do wielkości departamentem we Francji i drugim co do wielkości w regionie pod względem liczby ludności; jego mieszkańcami są Isérois i Iséroises.
Departament Isère znajduje się we wschodniej i/lub południowo-wschodniej Francji i jest częścią regionu Owernia-Rodan-Alpy. Od północnego zachodu graniczy z departamentami Rodanu, metropolią Lyon i Loarą, od północy z Ain, od wschodu z Sabaudią, od południowego wschodu i południa z Wysokimi Alpami, od południowego zachodu i zachodu z Drôme, a od zachodu z Ardèche.
Isère podlega bardzo zróżnicowanemu klimatowi w zależności od wysokości nad poziomem morza i ekspozycji: na południu departamentu mieszają się wpływy atlantyckie, kontynentalne, alpejskie, a także śródziemnomorskie. Część departamentu charakteryzuje się wyraźnym klimatem górskim ze względu na dużą wysokość, do ponad 4.000 m n.p.m. w masywie Écrins.
Isère jest wysoce zurbanizowanym departamentem, z szerokim zakresem działalności gospodarczej. W przeszłości działania te wykorzystywały istnienie dostępnego i odnawialnego źródła energii: węgla kamiennego, co umożliwiło rozwój wielu działalności przemysłowych. Działalność gospodarcza rozwijała się również dzięki eksploatacji zasobów leśnych i rolnych oraz eksploatacji złoża węgla La Mure od czasów Pierwszego Cesarstwa, a tym bardziej na przełomie xix i xx wieku.

Jednak jakość sieci komunikacyjnych, wysoki poziom kwalifikacji pracowników, rzeczywistość długotrwałej i znaczącej imigracji zarobkowej, zwłaszcza z Włoch, to inne czynniki, które doprowadziły do rozwoju działalności i jej ostatnich zmian.

W rzeczywistości duże firmy z Isère są obecne w wielu dziedzinach: przemyśle papierniczym, metalurgicznym, komponentach elektronicznych, dobrach inwestycyjnych, chemikaliach, przemyśle rolno-spożywczym itp. Brakuje kilku sektorów działalności. W Isère znajduje się kilka obiektów jądrowych, w tym elektrownia jądrowa Saint-Alban, elektrownia jądrowa Creys-Malville i dawna elektrownia paliwowa Veurey-Voroize.
Grenoble, ważny ośrodek administracyjny i uniwersytecki, stworzył wiele miejsc pracy związanych z handlem i usługami, ze szczególnym wpływem szarej materii, wokół działalności informatycznej, inżynieryjnej i konsultingowej, które stanowią rzeczywiste sektory działalności.
Turystyka przyczynia się stosunkowo znacząco do gospodarki departamentu, z ponad dwudziestoma alpejskimi terenami narciarskimi i kilkoma renomowanymi terenami do narciarstwa biegowego. Obroty kurortów Isère wynoszą ponad 110 milionów euro, co czyni je trzecim co do wielkości we Francji16, po departamentach Sabaudii (ponad 550 mln euro) i Górnej Sabaudii (ponad 310 mln euro), sąsiadujących z departamentem departamentu Hautes-Alpes.
Z obrotem w wysokości 115 079 025 € w sezonie 2013/201425, Isère zajmuje 3. miejsce wśród francuskich departamentów pod względem turystyki górskiej. Dwa ośrodki w departamencie znajdują się wśród 10 najlepszych francuskich kurortów pod względem frekwencji i wielkości: Alpe d'Huez i Les Deux Alpes.


18 kwietnia 2024

37 - Indre-et-Loire - Region Centre-Val de Loire


Departament Indre-et-Loire - kraina najwspanialszych zamków okolic Loary, ściągająca rok rocznie miliony turystów. Każdy z nich to świadek historii. Warto wymienić te najbardziej okazałe, pozostałe w linku poniżej. 
  • Château d'Amboise - Od czasów galijsko-rzymskich Amboise było strategicznym miejscem obronnym, ale początki zamku sięgają XV wieku. Zanim został przyłączony do korony Francji, zamek Amboise należał do rodziny o tym samym nazwisku. Louis d'Amboise został skazany na śmierć przez Karola VII 8 maja 1431 roku za próbę porwania go z Château de Chinon. Zamek pozostaje w pierwotnym stanie do ? Karol VIII postanowił odbudować twierdzę. W ciągu 6 lat (od 1492 do 1498 roku) stał się wspaniałym renesansowym zamkiem. W 1516 roku Leonardo da Vinci został zaproszony przez Franciszka I do pobytu w Château d'Amboise. W ostatnich latach życia mieszkał w posiadłości Clos Lucé i został pochowany w Amboise w 1519 roku w kaplicy św. Huberta na zamku. Zamek stał się więzieniem w XVII wieku, następnie został częściowo zniszczony w XIX wieku, następnie używany jako dom spokojnej starości, zanim został kupiony i odrestaurowany na początku XX wieku. Zamek nie jest tylko miejscem historii, ale także wyjątkową kolekcją gotyckich i renesansowych mebli, a także obrazów różnych monarchów, którzy tam mieszkali. W Logis Royal mieści się sypialnia króla, znana jako pokój Henryka II. Dekoracja jest doskonałym przykładem sztuki zdobniczej XVI wieku: kunsztowne łoże w stylu Henryka II, szkatułka na biżuterię z podwójnym dnem, portyery i arrasy z Brukseli i Tournai z przełomu XVI i XVII wieku. Od niedawna można zwiedzić podziemia i wieże średniowiecznej twierdzy znajdującej się pod renesansową Lożą Królewską. Do zrobienia: zwiedzić zamek i ogród Do zobaczenia: Logis Royal, grobowiec Leonarda da Vinci, przejścia podziemne, meble zamkowe To właśnie w departamencie Indre-et-Loire nad Loarą wznosi się Château d'Amboise. Położony w Amboise, jest jednym z zamków nad Loarą. Bardzo stary zamek należał do rodziny Amboise, która od starożytności dzieliła region Loary. W XV wieku zamek stał się własnością króla i służył od 1431 roku, a przez cały okres renesansu jako rezydencja królów Francji. Należy zaznaczyć, że to Karol VII zlecił wykonanie pewnych prac i postanowił przyłączyć to seigneury do dworu królewskiego. Niestety, rewolucja francuska z 1789 roku spowodowała ogromne zniszczenia i został częściowo zniszczony. Dziś Château d'Amboise jest wpisany na listę z 1840 roku jako zabytek historyczny. Można go zwiedzać, podobnie jak jego okazałe ogrody. Opracowano kilka tras, aby wizyta była łatwiejsza i ciekawsza. Możesz odkryć najważniejsze atrakcje francuskiego renesansu. Można też zajrzeć za kulisy dworu królewskiego i wyobrazić sobie przez chwilę życie króla. Warto wiedzieć, że Château de la Loire był ostatnią rezydencją Leonarda da Vinci. Zbudowany na skalistym wzniesieniu zamek Château d'Amboise wychodzi na Loarę, największą rzekę Francji. Ta średniowieczna twierdza jest częścią długiej listy zamków nad Loarą, prawdziwych skarbów renesansu. Zamek był rezydencją wielu królów Francji, ale nie tylko, przebywał w nim również Leonardo da Vinci, który również jest pochowany w kaplicy zamkowej. Przyłączony do korony w 1434 roku zamek przeżywał świetność epoki AvaNie da się znaleźć sposobu, by zostać porzuconym, a następnie zamienionym w więzienie. Dopiero na początku XX wieku zamek otrzymał nowe życie. Zwiedzający mogą odkryć wyjątkową kolekcję mebli gotyckich i renesansowych. Nie można pominąć pięknych panoramicznych ogrodów z widokiem na Loarę. Château d'Amboise, położony w gminie o tej samej nazwie w departamencie Indre et Loire, jest częścią grupy znanej jako "Châteaux de la Loire". Miasto, podobnie jak zamek, bierze swoją nazwę od potężnego rodu Amboise, którego jeden z członków (Louis d'Amboise) został skazany na śmierć przez Karola VII. Budowę zamku rozpoczęto w XV wieku, ale tak naprawdę to za panowania Karola VIII (między 1492 a 1498 rokiem) stał się on jednym z klejnotów architektury renesansowej. Był rezydencją kilku królów Francji, zanim stał się więzieniem w XVII wieku i miejscem dzisiejszej historii, o czym świadczy jego architektura lub wyposażenie wnętrz (na przykład styl Henryka II) z okresu historii Francji. To tutaj w 1519 roku zmarł Leonardo da Vinci.
  • Château de Chenonceau - to właśnie w Indre-et-Loire, w gminie Chenonceaux, ten Château de Chenonceau szczyci się całym historycznym dziedzictwem, które przekazuje. Jest to zatem jeden z zamków nad Loarą, który wszedł do historii Francji przez wielkie drzwi. Zamek ten tak dobrze zachował swoją rzadkość w dekoracji i gobelinach, że jest dziś najczęściej odwiedzanym prywatnym zabytkiem we Francji. Nazywany również "Château des Dames", był zamieszkiwany i dekorowany prawie wyłącznie przez kobiety: zbudowany w 1513 roku przez Katherine Briçonnet, upiększany kolejno przez Diane de Poitiers i Katarzynę Medycejską i uratowany od rygorów rewolucji przez Madame Dupin.Il jest również ozdobiony wspaniałymi ogrodami i parkiem winiarskim, z którego słynie. Obecnie od 7 listopada 1962 roku zamek jest wpisany na listę zabytków. Zwiedzanie zamku jest po prostu wspaniałe. Na każdym kroku i w każdym przedmiocie z kolekcji czuć silny i zdecydowany kobiecy odcisk. Jedna z sal w zamku, sypialnia pięciu królowych, poświęcona jest kobietom, które ją zamieszkiwały: Marii Stuart, Małgorzacie Francuskiej, Ludwiki Lotaryńskiej, Elżbiecie Habsburżance i Elżbiecie Francuskiej. Zamek posiada kwadratowy budynek główny z centralnym przedsionkiem otwierającym się na cztery pomieszczenia po obu stronach. Na parterze znajduje się kaplica, sypialnia Diany de Poitiers oraz zielony gabinet Katarzyny Medycejskiej. Na końcu przedsionka znajduje się galeria nad Cher. W pozostałej części parteru znajduje się sypialnia Franciszka I i salon Ludwika XIV. Chenonceau wyróżnia się nie tylko architekturą i historią, ale także bogactwem zbiorów: renesansowymi meblami, gobelinami z XVI i XVII wieku oraz wieloma obrazami takich mistrzów jak Rubens, Tintoretto, Rigaud, Nattier czy Van Loo. Oprócz zwiedzania budynku, rozległa Domaine de Chenonceau oferuje możliwość odkrycia kilku wspaniałych ogrodów w pełnej swobodzie. Istnieją dwa główne ogrody: ogród Diane de Poitiers i ogród Katarzyny Medycejskiej, znajdujące się po obu stronach Tour des Marques. Ale można też odwiedzić ogród warzywny, zielony ogród lub zgubić się w labiryncie. Zobaczyć: Architektura zamku Meble Gobeliny i obrazy Ogrody Galeria dla pań Do zrobienia: Rejs statkiem po Cher Odwiedź ogrody nocą w okresie letnim Najczęściej odwiedzany prywatny zabytek historyczny we Francji, Château de Chenonceau, jest architektonicznym osiągnięciem stylu renesansowego. Często nazywany "Château des Dames" ze względu na kobiety, które następowały tam po sobie, Chenonceau zachował francuski kobiecy urok z tych okresów. Zbudowany w korycie rzeki Cher, Chenonceau zachwyca swoją architekturą i historią. Rozległa posiadłość wokół zamku jest pełna skarbów i zachęca do wypoczynku. Ogrody Katarzyny Medycejskiej i Diany de Poitiers, a także ogród warzywny, labirynt i XVI-wieczny dom wiejski to niespodzianki, które uatrakcyjnią Twoją wizytę. Latem zapraszamy na nocny spacer po parku. Z tej okazji ogrody są oświetlone grą światła i cienia na fasadach i wystawiane do melodii Corellego. Wspaniały! Château de Chenonceau, położony w mieście o tej samej nazwie, jest powszechnie uważany za jeden z najbardziej eleganckich "zamków nad Loarą". Niektórzy powiedzieliby, że dzieje się tak dlatego, że dekoracja była wykonywana prawie wyłącznie przez kobiety: została zbudowana w 1513 roku przez Katarzynę Briçonnet, a następnie dekorowana kolejno przez Diane de Poitiers lub Katarzynę Medycejską. Jego mieszkańcami były również głównie kobiety (Elżbieta Habsburżanka, Małgorzata Francuska itd.). Zamek wyróżnia się również zabytkowymi meblami i gobelinami oraz dziełami, które eksponuje. Ogrody zamkowe są również wyszukane i bardzo przyjemne przy dobrej pogodzie. Zobacz galerię pań.
  • Château d'Ussé -  w sercu Doliny Loary, Château d'Ussé otoczył się mitologią od krwawego wikinga po Śpiącą Królewnę. Mówi się, że pierwszym znanym właścicielem ziemi Ussé, datowanym na 1004 rok, był nieustraszony wiking Gueldin I z Saumur (znany jako Diabeł z Saumur). Zamek kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk, aż do XVII wieku, kiedy to przybrał formę znaną nam dzisiaj. Z zamku Château d'Ussé roztacza się widok na doliny Indre i Loary, z tarasów i ogrodów w stylu francuskim zaprojektowanych przez Le Nôtre'a, architekta ogrodów wersalskich. Dziś zamek jest prywatną rezydencją należącą do potomków hrabiego Blacas. Istnieje jednak możliwość zwiedzania zamku. Będziesz mógł odkryć renesansowe meble, wystawy kostiumów, wspaniałą kolekcję flamandzkich gobelinów i obrazów. W deptaku można obejrzeć inscenizacje fragmentów bajki Śpiąca królewna, która według legendy obudziła się pocałunkiem Księcia z Bajki w Château d'Ussé. Można również zwiedzić piwnice zamku, stajnie, w których wystawionych jest wiele powozów oraz renesansową kaplicę z XV wieku. Do zrobienia: zwiedzić zamek Zobaczyć: ogród, rekonstrukcje scen z epoki, kaplicę.Na skraju lasu Chinon zamek Ussé dumnie wznosi się nad Indre jak prosto z bajki. Swoją drogą, czy wieżyczki i wieże nie przypominają Ci czegoś? Tak, zamek wygląda jak dwie krople wody do zamku "Śpiącej królewny" i nie bez powodu Perrault zainspirował się majestatem tego miejsca jako sceneria swojej opowieści. Styl gotycki i średniowieczny, który nadaje Ussé zupełnie nową architekturę. Wewnątrz znajdują się meble, flamandzkie gobeliny i pamiątki rodzinne. Gdy tylko weszliśmy, zakochaliśmy się w wartowni i jej niesamowitej kolekcji miniatur z kości słoniowej. Po zwiedzeniu apartamentów udaj się do ogrodów zaprojektowanych przez Le Nôtre. Warto też zajrzeć do kaplicy! Położony w departamencie Indre-et-Loire, od którego pochodzi nazwa doliny, z której roztacza się wspaniała panorama, Château d'Ussé to wspaniały budynek, który swoją sławę zawdzięcza zarówno swojej historii, jak i legendom, które pielęgnował. Budowę zamku rozpoczęto w XV wieku na ziemi, która niegdyś należała do wikinga Gueldina z Saumur. Ogrody zamku zostały zaprojektowane przez André Le Nôtre'a, architekta Króla Słońce. Wspaniały budynek, którego architektura inspirowana jest zarówno renesansem, jak i średniowieczem, został podobno wykorzystany jako model przez Charlesa Perraulta do napisania Śpiącej królewny. To właśnie w tym zamku Chateaubriand napisał podobno swoje "Wspomnienia zza grobowców"


Współcześnie, Departament to przede wszystkim, hub energetyczny, z magazynami wyrobów ropopochodnych i elektrownią atomową w Chinon.







Departament Indre-et-Loire -  to departament położony w Regionie Centralnym Francji. INSEE i Urząd Pocztowy przypisują mu kod 37. Z populacją 612 160 mieszkańców, prefekturą jest Tours. Departament odpowiada dawnej prowincji Touraine.
Departament Indre-et-Loirezostał utworzony w 1790 roku wraz z pozostałymi 82 departamentami francuskimi. Jego terytorium obejmuje prawie dokładnie granice dawnej prowincji Touraine, do której dołączona jest cała wschodnia część dawnej prowincji Andegawenii, rozciągająca się od Bourgueil nad Loarą do Château-la-Vallière na północy, przechodząc przez domenę Gizeux.
Od momentu narodzin w 1920 r. na Kongresie w Tours, Francuska Partia Komunistyczna (PCF) miała twierdzę w Indre-et-Loire, Saint-Pierre-des-Corps, w pobliżu Tours, która dzięki swoim zakładom kolejowym ma silną tożsamość klasy robotniczej.
W xv wieku, a zwłaszcza za panowania Karola VII i Ludwika XI, żegluga na Loarze i handel przyniosły Tours wielką aktywność6. Fabryka jedwabiu w Touraine rywalizowała z fabryką w Lyonie dzięki 8000 krosien, które znajdowały się w prowincji. Prasa drukarska miała tam duży wpływ.

Tours było stolicą Francji6 podczas wojny stuletniej, w latach 1422-1528, chociaż Paryż został odbity w 1436 roku przez Karola VII, oraz między 1588 a 1594 rokiem, zgodnie z decyzją króla Henryka III, po Dniu Barykad.

Tours, miasto burżuazyjne i handlowe, pomimo osad kolejowych w Saint-Pierre-des-Corps, nigdy nie było wielkim ośrodkiem przemysłowym. W jego centrum, klasycznie, mieszczą się wysokiej jakości usługi, handel i gastronomia, w dziedzinie kultury czy odzieży; Pod względem edukacji posiada kilka szkół średnich, w tym Lycée Descartes i Uniwersytet François-Rabelais. Składa się z ważnych organów administracyjnych, ratusza w Tours, Rady Departamentu Indre-et-Loire, a także prefektury departamentu.
Tradycyjnie Loara sprzyja rozwojowi ogrodnictwa towarowego. Tak jest do dziś. Przylegają do niego również winnice Vouvray, Montlouis-sur-Loire, Bourgueil i Saint-Nicolas-de-Bourgueil.
Pays de la Vienne wyróżnia się znaczeniem winnic Chinon oraz strukturą winnic i spółdzielni, co ma duże znaczenie w gospodarce wiejskiej. Elektrownia jądrowa w Chinon zatrudnia ponad 1200 osób, ponad 800 osób w podwykonawstwie i około 700 miejsc pracy w firmach zlokalizowanych w strefie przemysłowej Véron (obecnie 400 miejsc pracy).
W xix wieku przeszkodą w ekspansji gospodarczej departamentu był brak zasobów w podglebiu. Sytuacja zmieniła się po II wojnie światowej. Tours jest jedną z regionalnych siedzib Charbonnages de France, obejmującą prawie dziesięć departamentów. Stolica Indre-et-Loire wykorzystuje swoją przewagę geograficzną, aby stać się ważnym magazynem dystrybucji paliw stałych8.
Chociaż Indre-et-Loire nie jest producentem ropy naftowej, jej zdolność do magazynowania zasobów ropy naftowej stale rośnie. Touraine jest dostarczana przez rafinerie Donges i La Pallice. W Saint-Pierre-des-Corps znajduje się stacja Primagaz, która zajmuje się załadunkiem gazów skroplonych dla departamentu. W departamencie obecne są wszystkie firmy naftowe. Indre-et-Loire wykorzystuje swoją bliskość geograficzną do rafinerii, aby szybko dostarczać produkty naftowe po konkurencyjnych cenach. Transport odbywa się drogą lądową lub za pośrednictwem sieci kolejowej8.

W latach 1963-1965 aglomeracja Touraine została przestawiona na gaz ziemny. Energia ta zastąpiła gaz przemysłowy, który był produkowany przez gazownię w Tours, której moce produkcyjne nie były już wystarczające, aby zaspokoić potrzeby energetyczne stale rosnącej populacji. Posiadanie gazu ziemnego, prawdziwej innowacji technicznej, mogło być motywem dla przemysłowców do osiedlenia się w departamencie. Aglomeracje Loches, Chinon, Langeais i Amboise mają autonomiczne dystrybucje zasilane powietrzem propanowym dla pierwszych trzech i propanem dla czwartej8.

Indre-et-Loire korzysta przede wszystkim z dobrego zaopatrzenia w energię elektryczną. Dostawa ta jest możliwa dzięki ogólnemu kompleksowi połączeń międzysystemowych sieci przesyłowej Électricité de France. Główną podstacją jest podstacja Larcay, położona na 225-kilowoltowej arterii łączącej Marmagne, w pobliżu Bourges z Arnage w regionie Le Mans. Linia ta jest wzmocniona nową arterią 225 kV w celu odprowadzenia produkcji z elektrowni jądrowej Chinon do sieci ogólnej. Skrzyżowanie reprezentowane przez departament Indre-et-Loire zapewnia mu nieprzerwane zaopatrzenie, ponieważ jest połączony z hydraulicznymi źródłami produkcji Masywu Centralnego i Pirenejów oraz ze źródłami cieplnymi elektrowni Nantes-Cheviré, a od 1962 r. z elektrownią atomową E.D.F. w Chinon, dzięki czemu Indre-et-Loire może być eksporterem energii elektrycznej (a tym samym przynosić mu zysk ekonomiczny). Ponadto może pozyskiwać energię elektryczną z Sekwany za pośrednictwem toru 225 kV łączącego Tours z Arnage, ale także z regionu paryskiego za pośrednictwem podwójnej linii 90 kV z Orleanu.

36 - Indre - Region Centre-Val de Loire

Departament Indre - mniej ciekawy wiejski kwartał Regionu z niewielką ilością historycznych atrakcji, jednak i tutaj znajdujemy perełki:


Zamek Valençay -  elegancki zamek, arcydzieło architektury renesansowej. 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Valen%C3%A7ay

Dom George Sand w Nohant-Vic, niedaleko Châteauroux - XIX wieczny obiekt, w którym Gospodyni gościła wiele znakomitości, m in. Chopina, Liszta, Balzac'a, Flauberta, Delacroix'a.







Indre to departament położony w regionie Dolina Loary we Francji, w regionie Centralna Dolina Loary, którego nazwa pochodzi od przepływającej przez niego rzeki Indre. INSEE i La Poste przypisują mu kod 36.

Stolicą departamentu jest Châteauroux1 a podprefektury to Le Blanc2, La Châtre3 oraz Issoudun.




16 kwietnia 2024

35 - Ille-et-Vilaine - Region Bretagne

Departament Ille-et-Vilaine - darzę szczególnym sentymentem, bo uwielbiam Saint Malo,  okolone szarymi murami miasto nad brzegiem Kanału la Manche. Miejscowość w 90% zburzona podczas alianckich nalotów ostatniej wojny i odbudowana z elegancją. Nie wiem skąd owo zauroczenie?
Czy to surowość szarej zabudowy, czy może mury obronne którymi można okrążyć całe miasteczko, pośród zakrzyku wszechobecnych rybitw. W jednym z zaułków pod murami, funkcjonowało atelier fotograficzne naszego Rodaka Wojtka. Idąc murami z jednej strony spoglądamy na morze, a z drugiej zaglądamy do okien pierwszego piętra mieszkań, sąsiadujących z wałami obronnymi. Podczas przypływów wiosennych i jesiennych, miasteczko jest z gwałtownością atakowane potężnymi falami, to również swoisty znak firmowy tego rejonu Francji.  
Z poziomu wałów obronnych można dostrzec drugi brzeg, a na nim dość znany kurort Dinard, w którym, uwaga, uwaga, postawiono pomnik Mistrzowi Suspensu, Alfredowi Hitchcockowi. 
W Dinard odbywają się festiwale filmowe, a Pan Reżyser stoi na wielkim jaju i ptakami na ramionach, zapewne z pewnością nawiązanie do jego słynnego filmu. Zresztą wielkie mewy/rybitwy, to bardzo wrzaskliwa wizytówka tej części Departamentu. 









Ille-et-Vilaine, bret. Il-ha-Gwilen) – francuski departament położony w północno-zachodniej części kraju, w regionie Bretania.
Jego nazwa pochodzi od nazw przepływających przez jego terytorium rzek Ille i Vilaine. Prefekturą departamentu Ille-et-Vilaine jest miasto Rennes. Ille-et-Vilaine leży u nasady Półwyspu Bretońskiego. Od zachodu graniczy z dwoma innymi departamentami Bretanii: Côtes-d’Armor i Morbihan. Od południa i wschodu granica biegnie wzdłuż departamentów regionu Kraj Loary: Loara Atlantycka, Maine i Loara oraz Mayenne. Na północnym wschodzie Ille-et-Vilaine sąsiaduje z departamentem Manche w regionie Normandia.


Ille-et-Vilaine jest bogate w zabytki historyczne i religijne, niezwykłe średniowieczne miasta, muzea i dziedzictwo przyrodnicze. Oto główne odwiedzone zabytki lub obiekty (> 50 000 odwiedzających - dane z 2014 r. z Departamentu Turystyki21) :

Grand Aquarium w Saint-Malo (326 661 zwiedzających);
kaplica Saint-Yves w Rennes (299 291 zwiedzających);
Espace des sciences w Rennes (193 637 zwiedzających);
zamek i park zoologiczny La Bourbansais w Pleugueneuc (140 336 zwiedzających);
ogrody Brocéliande w Bréal-sous-Montfort (100 322 zwiedzających);
Musée des Beaux-Arts de Rennes (85 228 zwiedzających);
Cobac Parc w Lanhélin (83 796 odwiedzających);
Château de Fougères (81 886 zwiedzających);
elektrownia pływowa La Richardais (64 909 zwiedzających);
Manoir de l'Automobile w Lohéac (63 000 zwiedzających);
ekomuzeum Bintinais w Rennes (56 442 zwiedzających);
mały pociąg Saint-Malo (52 105 zwiedzających).






Herb symbolizuje Bretanię i dwie rzeki, od których pochodzi nazwa departamentu: Ille i Vilaine. Są one opisane:

Gronostaj z dwoma kumplami falistymi lazurowymi.
Herb ten jest jedynie propozycją Roberta Ludwika, a zatem nie ma charakteru oficjalnego.

Ille-et-Vilaine nie ma oficjalnej flagi. Rada powiatu posługuje się jednak białą flagą ze swoim logo pośrodku.

14 kwietnia 2024

34 - Hérault - Region Occitanie

Departament Héraultto departament we Francji, w regionie Oksytania, który wziął swoją nazwę od Hérault, nadbrzeżnej rzeki, która przez niego przepływa. 
Aby zdefiniować Hérault, często porównujemy jego terytorium do otwartego amfiteatru z widokiem na morze.
Śródziemnomorski departament, położony w drodze na Lazurowe Wybrzeże i w kierunku hiszpańskich wybrzeży Katalonii. Turyści zagraniczni przeważnie przejeżdżają, rzadziej się zatrzymują. 
Departament winnic i turystyki, ale turystyki krajowej, ulubione miejsce odpoczynku dla Francuzów. 
Spośród wielu znanych postaci urodzonych tu urodzonych, wymieniam jedną, którą znam ze starych płyt, Juliette Gréco (Montpellier).







Departament Hérault jest wiodącym departamentem turystycznym w regionie Langwedocja-Roussillon i zajmuje 4. miejsce wśród francuskich departamentów pod względem liczby noclegów turystycznych, z 40 milionami noclegów rocznie.
80% klientów turystycznych pochodzi z Francji, a 20% z zagranicy (głównie z Europy Północnej, Hiszpanii i Włoch).
Podobnie jak w całej południowej części Morza Śródziemnego, w Hérault jest dużo słońca i jest ono stosunkowo regularne przez cały rok. To 2 828 godzin rocznie8, dla średniej krajowej wynoszącej mniej niż 2 000 godzin rocznie
Hodowla skorupiaków i skorupiaków dostarcza 8 300 ton ostryg (10% produkcji krajowej) i 5 900 ton małży rocznie w Hérault22. Dorzecze Thau jest głównym ośrodkiem hodowli omułków i ostryg w basenie Morza Śródziemnego. Ostrygi Bouzigues są hodowane na zawieszonych stołach ostrygowych i na ogół w stałym zanurzeniu.
Hérault jest obecnie drugim co do wielkości departamentem uprawy winorośli we Francji, wyprzedzając Aude i za Żyrondą, zajmując 14% całkowitej powierzchni departamentu.
Region charakteryzuje się korzystnym klimatem, doskonałą ekspozycją, dużą różnorodnością gleb i szeroką gamą odmian winorośli: wszystko po to, aby produkować obfite, czasami mocne wina o szerokiej gamie aromatów.

AOC: Saint-Chinian, Faugères, Minervois, Langwedocja, Clairette du Languedoc, Muscat de Frontignan, Muscat de Lunel, Muscat de Mireval, Muscat de Saint-Jean-du-Minervois i Picpoul de Pinet.

Oprócz tych apelacji istnieją również wina Pays d'Oc IGP produkowane z tradycyjnie śródziemnomorskich odmian winorośli.

12 kwietnia 2024

33 - Gironde - Region Nouvelle-Aquitaine

Departament Żyronda - nadatlantycki departament położony w południowo-zachodniej Francji, w regionie Nowa Akwitania.
Najważniejszym bogactwem departamentu są winnice i bordoskie wina, przesławne w całym świecie.


Departament ten zawdzięcza swoją nazwę ujściu Żyrondy, które powstało po zbiegu rzek Dordogne i Garonne w Bec d'Ambès, w dół rzeki od Bordeaux, które jest jego prefekturą, a także regionem Nowej Akwitanii. Od 1793 do 1795 roku nosił nazwę departamentu Bec-d'Ambès.

Żyronda jest największym departamentem we Francji metropolitalnej (9 975,60 km2) i drugim co do wielkości po Gujanie Francuskiej (83 846 km2).






https://fr.wikipedia.org/wiki/Gironde_(d%C3%A9partement)

Juliusz Cezar w swoich Komentarzach do wojen galijskich zauważa, że to, co on sam odwzorowuje pod pojęciem "Galia Akwitańska", składa się z ludów o zwyczajach i obyczajach bliższych Iberom niż Celtom (na północy: Galowie i Belgowie, odpowiednio podzieleni na to, co nazywa "Galią celtycką" – mniej więcej przyszłą Galię Lyonu – i Belgów z Galii ; nie wspominając o Celtach z Półwyspu Iberyjskiego – Beronach, Wakcejczykach itd. – a także o Celtyberach)
.Żyronda składa się z trzech odrębnych jednostek, z własnym dziedzictwem historycznym:
  • Bordeaux i okolice;
  • część Landes de Gascogne (Médoc, Pays de, Landes de Bordeaux, Bazadais i Haute-Lande-Girondine) ;
  • Gironde Guyenne (Libournais, Entre-deux-Mers itp.).
Z powierzchnią prawie 10 000 km2 La Gironde jest największym departamentem we Francji metropolitalnej i drugim co do wielkości w całej Francji. Ustalona przez INSEE na 9 975,60 km2 wartość tego obszaru może się różnić w zależności od przyjętej metody pomiaru.

Terytorium jest podzielone na cztery odrębne jednostki:
wybrzeże, gdzie znajduje się kilka nadmorskich kurortów, które latem tętnią życiem. Wydmy wybrzeża zostały ustalone przez człowieka w xix wieku. Srebrne Wybrzeże słynie z surfingu ;
lasu, pokrywającego zachodnią połowę departamentu. Las ten został częściowo zasadzony w xix wieku w celu osuszenia bagnistych terenów, co oznaczało koniec systemu rolno-pasterskiego, który był wówczas szeroko rozpowszechniony w LandachPrzypis 2. Stukanie praktykowano tam do końca xx wieku ;
Bordeaux to region winiarski, w którym można znaleźć wspaniałe posiadłości, które sprawiają, że wina z Bordeaux są znane na całym świecie;
Bazadai, zorganizowane wokół miasta Bazas. Bez prawdziwej produkcji wina jest to kraj o mieszanej kulturze; produkcja kukurydzy, tytoniu, pomidorów, szparagów i zwierząt gospodarskich rasy Bazadaise, a także plantacje drewna. Tradycje gaskońskie są tu dobrze zakotwiczone. Jest to ziemia Klemensa V, papieża Gaskończy par excellence. To właśnie w tym kraju znajduje się największa liczba zabytków Żyrondy: katedra w Bazas (wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO), zamki Roquetaillade, Malle, Cazeneuve, Budos, Fargues, Villandraut, kolegiata w Uzeste.
Większość zachodniej i południowej części departamentu jest częścią Gaskonii i jest domem dla dużej części lasu Landes de Gascogne. Żyronda ma bardzo długą linię brzegową o długości 126 km na Oceanie Atlantyckim, od Pointe de Grave na południe od basenu Arcachon.
Côte d'Argent, pas wydm i las Landes w Hourtin-Plage.
Wybrzeże Żyrondy otworzyło się na turystykę nadmorską, szczególnie wokół basenu Arcachon. Główne kurorty nadmorskie znajdują się z północy na południe:

Soulac ;
Montalivet ;
Hourtin ;
Carcans ;
Lacanau ;
Le Porge ;
Andernos-les-Bains ;
Lège-Cap-Ferret ;
Arcachon ;
Pyla-sur-Mer.

10 kwietnia 2024

32 - Gers - Region Occitanie

Departament Gers - wiejski departament oparty na na kuchni polanej Armagnac'iem.
Dla mnie najważniejszym wyróżnikiem tego gaskońskiego departamentu jest Charles de Batz de Castelmore, który urodził się w Lupiac, znany jako D'Artagnan, postać historyczna,  rozsławiona w powieściach Alexandre'a Dumasa.




Gospodarka w Gers opiera się głównie na rolnictwie i turystyce kulinarnej. Zakład zajmuje się produkcją kukurydzy, pszenicy, rzepaku i słonecznika wykorzystywanych do hodowli kaczek opasowych. Są one przekształcane w luksusowe przysmaki w lokalnych gospodarstwach lub fabrykach (Comtesse du Barry, Ducs de Gascogne itp.), takie jak foie gras, confit lub nadziewane karkówki. Produkuje się tu również alkohol i wino (Armagnac, Côtes-de-Gascogne, Floc de Gascogne, Madiran, Pacherenc, pousse-rapière, Côtes de Saint-Mont, AOC Tursan), a także popcorn (Nataïs).
Największy prywatny pracodawca w departamencie zatrudnia, uwaga, uwaga, 150 ludzi!!!
Wokół lotniska Auch-Gers powstały inne firmy, w tym JCB Aéro, największy prywatny pracodawca Auch, zatrudniający 150 pracowników










Departament został utworzony podczas rewolucji francuskiej, 4 marca 1790 r. na mocy ustawy z 22 grudnia 1789 r., z części dawnej prowincji Gaskonii. Początkowo nazywał się departamentem armaniaku5. Departament podzielony jest na sześć dystryktów, których stolicami są Auch, Condom, Lectoure, L'IsIe-Jourdain, Mirande i Nogaro. Dekret z 28 stycznia 1790 r. przewidywał możliwość utworzenia siódmego dystryktu na rzecz Vic-Fezensac, ale trzej komisarze odpowiedzialni za utworzenie departamentu zdecydowali się tego nie robić6.

W 1808 roku departament został wyrwany z kantonu Lavit7, położonego na północny wschód, tworząc sąsiedni departament Tarn i Garonna.

Gers to departament we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Gaskonia. Jego prefekturą jest miasto Auch. Swoją nazwę zawdzięcza rzece Gers, dopływowi Garonny. INSEE i La Poste przypisują mu kod 32.

Gers jest ogólnie słabo obsługiwany przez infrastrukturę transportową: nie ma autostrady, zelektryfikowanej linii kolejowej ani lotniska obsługiwanego regularnymi liniami. Jedyna droga ekspresowa o wymiarach 2x2 pasy ruchu i jedyna linia kolejowa w departamencie łączą Auch z metropolią Tuluzą, główną atrakcją departamentu.

Szopieszalski

Pospieszalski o szopkach bożonarodzeniowych w kościołach, że kiczowate, brzydkie i w ogóle to Szatan mieszał ogonem, bo wizerunkowa obraza b...