Jestem wzrokowcem, więc miłe dla oka sytuacje z przyjemnością oglądam. Nie organiczam się do landszaftów naturalnych i tych na obrazach, czy ładnej abstrakcji(z wyjątkiem Jacksona Polloca), na zgrabność i elegancję, zwłaszcza latem również ukradkiem spoglądam. Ukradkiem, no cóż, swoje lata mam, więc strzelać oczami we wszystkie strony naprawdę nie uchodzi!
Wracając do linku poniżej, owa Australijka była prekursorką ekspozycji własnej już w 1916 roku i chwała jej za to, piękna nigdy za wiele.
Wróćmy jednak do drugiej strony medalu, ekspozycji brzydoty, co ostatnimi czasy jest wręcz nagminne. Panie, dziewczyny, kobitki, dla których ekspozycja, podkreślanie niedostatków stało się obsesją w imię zupełnie niezrozumiałego pędu za modą.
Grubaski w obcisłych legginsach, wylewające się spod obcisłych bluzek kolejne fałdy brzucha, czy nadmierne eksponowanie opadających do kolan cycków, o wyciskanych elementach, pup, ud i innych podzespołach podwozia, już lepiej nie mówich, ech!
Jeśli do całości dodamy usta, wypełnione do granic możliwości silikonem, który za chwilę eksploduje, to obrazek wychodzi pokracznie żałosny.
Póki co zima idzie, więc piękno i brzydota przykryte pozostaną prawie do maja.
Proszę spojrzeć na ową fotkę z linku, Pani Anette, stoi w stroju prawie nam współczesnym, tak ubierają się i przechadzają ulicami nasze Panie. Hm, ale ów strój fotkowy, to zdaje się strój kąpielowy:-)
PS. Umiejętność tuszowania niedostatków swej urody, to wielka sztuka. Przykład pozytywny, bardzo proszę Pani Katarzyna Skrzynecka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentować każdy może, nigdy tego nie wymaże!