Departament Tarn - kolejny wiejski departament, mocno naznaczony historią już od czasów Juliusza Cezara. Wieki temu dziesiątkowany plagami. Rolnictwo i lasy, turystyka, śladowy przemysł.
Epidemie dżumy i głodu przerywały epoki aż do panowania Ludwika XV: Jean-Louis Biget naliczył prawie 50 tragicznych epizodów w ciągu 300 lat, średnio jedną katastrofę co siedem lat. Dopiero w xviii wieku znaleziono populację odpowiadającą tej z xiv wieku
Reformacja protestancka wywarła głęboki wpływ na departament. Albi pozostał zakotwiczony w katolicyzmie, podczas gdy Castres był wrażliwy na protestantyzm. Walki i masakry miały miejsce, zanim powrócił pokój wraz z podpisaniem edyktu nantejskiego. Południe Tarn uległo przekształceniu, protestanci systematycznie niszczyli dotychczasowe budowle sakralne: kościoły, krużganki, klasztory, krucyfiksy.
Tarn to francuski departament w regionie Oksytania, przez który przepływa rzeka Tarn, od której pochodzi jego nazwa. INSEE i Urząd Pocztowy przypisują mu kod 81. Mieszkańcy nazywają się Tarnais i Tarnaises. Prefekturą jest Albi, a jedyną podprefekturą jest Castres. Departament jest częścią akademii w Tuluzie pod względem kształcenia i jest zależny od Sądu Apelacyjnego w Tuluzie w sprawach sądowych.
Obecny wydział jest wynikiem długiej historii, która poprzedziła jego utworzenie w 1790 roku. Rozpoczęta 500 000 lat temu najstarszymi śladami człowieka, jest kontynuowana przez galijskie plemię Rutènes. Ich terytorium zostało z kolei włączone do Cesarstwa Rzymskiego, wizygockiego królestwa Tuluzy i królestwa Franków. Stając się wasalem hrabstwa Tuluzy, terytorium Tarnów, nazwane albigensami w nawiązaniu do Albi, jego stolicy, zostało spustoszone przez walki krucjaty albigensów. W 1270 roku została włączona do domeny królewskiej i odtąd należała do prowincji Langwedocja. Przeżył wiele bitew i masakr podczas wojen religijnych. W czasie rewolucji przyjęła nazwę Tarn, głównej rzeki, która ją przecina. Jego przemysłowa historia była naznaczona ważnymi walkami związkowymi.
Miejsce rolnictwa w Tarn jest ważne. Część górzysta jest wykorzystywana do hodowli zwierząt: żyzne gleby i obfitość wody pozwalają na dobry wzrost trawy, która lepiej znosi chłodniejszy klimat niż uprawy polowe. Le Ségala, dawny dostawca bydła użytkowego, to kraina tradycji hodowli bydła, bydła mlecznego i rzeźniczego. Góry Lacaune dały swoją nazwę owcom Lacaune, których mleko jest używane do produkcji sera Roquefort.
Zachodnia część departamentu uprawiana jest pod uprawę zbóż (pszenica, pszenżyto, kukurydza), roślin oleistych (rzepak, słonecznik) oraz roślin wysokobiałkowych (lucerna, soja). W 2008 roku licząca dwa tysiące lat winnica w Gaillac zajmowała 3 923 ha.
Las zajmuje powierzchnię 172 000 ha, czyli 28,4% całkowitej powierzchni.
Sektor drugorzędny
Przemysł Tarn narodził się od rozwoju przemysłowego od xviii wieku do drugiej połowy xx wieku: węgiel w Carmaux, przemysł stalowy w Saint-Juéry, porzucenie w Mazamet, tekstylia w Castres czy garbarstwo w Graulhet.
Stare domy na Agoût de Castres, znane jako "Mała Wenecja Langwedocji" w 2021 roku
Sektory te zostały poddane reorganizacji, przeniesieniom i zamknięciom. Tarn musiał stworzyć nowe rodzaje działalności i na nowo skomponować dobrze prosperujący przemysł.
Huta szkła robotników Albi jest spadkobiercą długiej tradycji szklarskiej w Tarn52 podczas gdy laboratoria Pierre Fabre w Castres to grupa farmaceutyczna i kosmetyczna, której historia sięga zaledwie pięćdziesięciu lat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentować każdy może, nigdy tego nie wymaże!