Przy okazji wyborów we Francji, w oczekiwaniu na listopadowe w USA, Tomasz Wróblewski o „Oknie Overtona” i jego suwaku, naprawdę warto!
Departament Sekwana Nadmorska - interesujące miejsce rejonu Kanału La Manche, a bardziej konkretnie, po kolei.
Ikoniczne białe skały nadmorskiego Étretat, z fotki poniżej zna prawie każdy.
Étretat to francuska gmina położona w departamencie Sekwana -Maritime, w regionie Normandia . To miasto położone jest na północ od Le Havre , na wybrzeżu kanału La Manche , na wybrzeżu Alabastrowym , które jest częścią Pays de Caux .
Étretat, niegdyś skromna wioska rybacka, w xix wieku stała się modnym kurortem nadmorskim i ulubionym miejscem spędzania wolnego czasu przez burżuazyjną i intelektualną społeczność. Miejsce to przyciągnęło następnie artystów takich jak Jacques Offenbach czy Maupassant , którzy organizowali tam imprezy dla swoich kręgów przyjaciół. Normanscy pisarze, tacy jak Flaubert , malarze, jak Marquet , Courbet , Boudin i Monet przyczynili się następnie do jego sławy, uwieczniając jego wyjątkowość i znajdując źródło inspiracji, które było na przemian spokojne lub gwałtowne, zamieszkane i tajemnicze. Nie zapominając o Maurice'u Leblancu , który tam mieszka i który współtworzy mit otaczający to miejsce z L'Aiguille Creuse , legowiskiem Arsène'a Lupina .
Białe kredowe klify o wysokości ponad 90 metrów, trzy łuki i szarawo- żwirowe plaże , położone stosunkowo blisko Paryża, uczyniły z niego jedno z miejsc turystyki międzynarodowej, odwiedzane przez ponad trzy miliony turystów rocznie 1 , do tego stopnia, że klasyfikacja miejsc, do których nie należy chodzić, aby je zachować, w amerykańskim przewodniku Fodor's , wyraźnie wymienia Etretat w grupie miast i miejsc, których należy unikać .
Rouen - historią naznaczone miasto, gdzie honory książęce otrzymał słynny Wiking Rollo, gdzie żywota dokonał i grób swój ma Wilhelm Zdobywca, gdzie spoczywa serce Ryszarda Lwie Serce, gdzie na stosie spłonęła Joanna D'Arc.
Miasto ze wspaniałą, budowaną przez pięć wieków (1035 - 1506) Katedrą Wniebowzięcia Matki Boskiej (Notre-Dame-de-l'Assomption)
Port i miasto mocno pokiereszowane przez Aliantów i Niemców podczas ostatniej Wojny.
W 876 roku Rollo , wódz Wikingów, zajął miasto i na mocy traktatu z Saint-Clair-sur-Epte z 911 roku stało się stolicą terytorium pomiędzy Epte i Dives , odpowiadającego w przybliżeniu diecezjom Rouen , Évreux i Lisieux , nadany przez króla Franków Karola III Prostego . Rollo został hrabią Rouen w karolińskim znaczeniu tego słowa, ale teksty z tamtych czasów częściej wspominają o „księciu” ( Princeps ). W tym czasie Cotentin i Bayeux były nadal Bretonami.
Książęta Normandii rezydowali w Rouen, jednak Wilhelm Zdobywca wolał rozwijać Caen jako stolicę Wielkiego Księstwa Normandii , miasta, w którym znajduje się jego grób. Z drugiej strony serce jednego z jego potomków, Ryszarda I , angielskiego , zwanego „Lwie Serce”, zostanie zachowane w leżącym grobowcu, który można zobaczyć w obejściu katedry .
To właśnie w Rouen 20 lipca 1189Ryszardowi Lwie Serce nadano atrybuty władzy książęcej.
To właśnie w Rouen, stolicy angielskiej i normańskiej potęgi w królestwie Francji, Joanna d’Arc została osądzona i spalona przez kata Geoffroya Thérage’a 30 maja 1431, za namową księcia Bedford i partii burgundzkiej , w samym Rouen, stanowiącą większość ludności.
Katedra Notre-Dame , oficjalnie prymasowska katedra Notre-Dame-de-l'Assomption w Rouen , jest najbardziej prestiżowym zabytkiem w mieście Rouen . Kościół ten , umieszczony pod nazwą Notre-Dame-de-l'Assomption (patrz Wniebowzięcie ), jest katedrą archidiecezji Rouen , stolicy kościelnej prowincji Normandia .
Katedra Notre-Dame w Rouen jest najwyższą we Francji i w momencie jej ukończenia w 1876 r. była najwyższym budynkiem na świecie i pozostała nią do 1880 r., zdetronizowana przez katedrę w Kolonii ( 157 metrów ). Niemniej jednak pozostaje trzecim najwyższym kościołem na świecie, ustępując jedynie kościołowi w Ulm 1 i Kolonii . Jest to także katedra, która szerokością swojej zachodniej fasady wynoszącej 61,60 m jest rekordzistką Francji.
Uważana za „najbardziej ludzką z katedr” ze względu na brak symetrii zachodniej fasady, jest znana na całym świecie, zwłaszcza dzięki 30 obrazom z serii Katedry w Rouen , namalowanym przez impresjonistę Claude'a Moneta .
Na początku konfliktu(1940) Rouen ucierpiało w wyniku poważnego pożaru, który zniszczył całą starą dzielnicę między katedrą a Sekwaną. Niemcy podpalili okolicę, uniemożliwiając interwencję strażakom.
Gwałtowne bombardowania aliantów w latach 1942–1944 wycelowały w szczególności w mosty na Sekwanie i stację rozrządową w Sotteville-lès-Rouen .
Dwa zamachy bombowe, które spowodowały najwięcej ofiar i zniszczeń, to zamach bombowy19 kwietnia 1944przez Królewskie Siły Powietrzne , które pozostawiły w mieście 816 zabitych i 20 000 ofiar 130 oraz poważnie uszkodziły katedrę i gmach sądu, a następnie „ czerwonego tygodnia ”, dowodzonego przez Amerykanów30 majaNa 5 czerwca 1944i podczas którego ponownie spłonęła część katedry i jej południowa dzielnica.
Dieppe - starodawne miasto, kojarzone z próbnym desantem Aliantów, mającym rozpoznać walką, skuteczność obrony okupowanego przez Niemców wybrzeża Francji.
Jednak historia grodu sięga roku 1015 i jest wielce nobilitująca dla niego.
Miasto mocno bombardowane przez Aliantów, zmuszonych wykosić niemieckich okupantów, przed ostatecznym desantem w Dniu D.
W 910 roku Wikingowie osiedlili się u ujścia Tella , głębokiej rzeki wpadającej do morza, nazwali ją Djúpr „głęboką” lub Djúpá „głęboką rzeką”. Podobnie jak Caen, miasto Dieppe zostało najwyraźniej założone po 1015 roku przez księcia Normandii Ryszarda II (996-1027) w celu skierowania ekspansji Normanów w stronę morza.
Podbój Anglii przez Normanów od 1066 roku nadał całe znaczenie małemu portowi rybackiemu, znajdującemu się wówczas w cieniu miasta Arques , dla rozwoju stosunków przez kanał La Manche. Dieppe było jednym z portów po obu stronach kanału La Manche , które Normanowie podjęli się wyposażenia i rozbudowy. TO6 grudnia 1067to właśnie z Dieppe Wilhelm Zdobywca powrócił do Anglii.
Geografia tego miejsca umożliwia dostęp do portu podczas przypływu i odpływu, w szczególności dzięki naturalnej grobli utworzonej z kamyków (kamyków, z których budowano także fundamenty domów w centrum miasta; pozostałości starych średniowiecznych rezydencji widoczne są także dzięki zachowanym z epoki piwnicom). Jest to zatem ważny port, ponieważ jako jedyny na wybrzeżu Normandii, pomiędzy Saint-Malo i Boulogne-sur-Mer, jest dostępny podczas odpływu. Żeglarze z Dieppe handlują ze Skandynawią , Wenecją , a nawet Hanzą .
Karol V Mądry przyznaje nowe zwolnienia, przywileje i inne hojności, które pozwalają miastu na rozwój. Od 1364 roku rybacy z Dieppe zostali nawigatorami i wyruszali daleko w poszukiwaniu przypraw i kości słoniowej (data pierwszej wyprawy do Afryki) 30 . W ten sposób dwa duże statki z Dieppe dopłynęły na wysokość dzisiejszego Wysp Zielonego Przylądka , gdzie wysiadły, a następnie popłynęły wzdłuż Gwinei i założyły placówkę handlową, którą nazwały Petit-Dieppe u ujścia Rio Cestos na wybrzeżu dzisiejszej Liberii . Przywiozą surową kość słoniową i malaguetę . Żeglarze z Dieppe założyli także La Mine na Złotym Wybrzeżu (dzisiejsza Ghana ), zanim wojna stuletnia przerwała wyprawy normański.
Następnie, w ślad za swoim poprzednikiem, królowie Karol VIII i Ludwik XII przyznali Dieppe specjalną opiekę, pozwalając miastu przeżyć wspaniały okres dobrobytu opartego na handlu i żegludze. To początek słynnej szkoły kartograficznej Dieppe , która będzie gościć najwybitniejszych kartografów francuskich i zagranicznych. Kilku Dieppois wyróżniło się wówczas swoimi przedsięwzięciami morskimi: eksploracja wybrzeży Afryki , gdzie zbudowali Petit-Dieppe u ujścia Gambii , rozpoznanie Wysp Kanaryjskich .
W 1617 roku, zainspirowany dziełem inżyniera Dieppe, Salomona de Causa , przed ratuszem (obecny Place Nationale) zbudowano mechaniczną fontannę „w kształcie skały”, na cześć przybycia Ludwika XIII do Dieppe. Następnie oczarowuje miejscową ludność swoimi akwariami wodnymi i sztucznym śpiewem ptaków.
Od 1664 roku Senegal, znajdujący się pod kontrolą Dieppe, służył jako tylna baza dla działań obstrukcji na Antylach, podczas gdy wyspa Tortue i wybrzeże Santo Domingo stały się głównymi celami podróży z portu Dieppe.
19 sierpnia 1942, alianci podjęli próbę desantu na Dieppe, złożonego głównie z żołnierzy kanadyjskich: Operacja Jubilee . Oficjalnym uzasadnieniem tej operacji jest test niemieckiej obrony. Jednak nalot zakończył się niepowodzeniem, podczas którego życie straciło ponad dwa tysiące żołnierzy (głównie Kanadyjczyków). Wybrzeże miasta zostało zniszczone, a fabryka tytoniu zniszczona.
W Dieppe żniwo drugiej wojny światowej wyniosło 207 ofiar śmiertelnych wśród cywilów , 584 rannych , 117 żołnierzy i zabitych przez FFI, 38 zastrzelonych i deportowanych, którzy zmarli w niewoli. W czasie 44 bombardowań miasta całkowicie zniszczone zostało 718 budynków , co stanowi 35% zabudowy miasta
Hawr - drugi po Marsylii port Francji, zmasakrowany przez Aliantów w czasie II Wojny, odbudowane i tętniące życiem miasto i port. Port macierzysty dla przesławnych francuskich transatlantyków, m. in. Normandie i France.
Le Havre to gmina w północno-zachodniej Francji , położona w departamencie Seine - Maritime , w regionie Normandia . Położone jest na prawym brzegu ujścia Sekwany , nad brzegiem Kanału La Manche . Jego port jest drugim we Francji po Marsylii pod względem całkowitego ruchu i wiodącym francuskim portem kontenerowym .
Miasto i port zostały oficjalnie założone przez króla Franciszka I w 1517 roku. Rozwój gospodarczy w czasach nowożytnych był hamowany przez wojny religijne , konflikty z Anglikami, epidemie i burze. Dopiero pod koniec XVIII wieku Le Havre się rozrósł, a port rozwinął się dzięki handlowi niewolnikami , a następnie handlowi międzynarodowemu. Po bombardowaniach w 1944 r . warsztat Auguste'a Perreta podjął się odbudowy miasta z betonu . Przemysł naftowy, chemiczny i samochodowy był dynamiczny w ciągu trzydziestu wspaniałych lat , ale lata 70. XX wieku to koniec złotej ery liniowców i początek kryzysu gospodarczego: liczba ludności spadła, bezrobocie wzrosło i do dziś utrzymuje się na wysokim poziomie. Zmiany, jakie zaszły w latach 90. i 2000. są liczne. Do tego czasu prawica była bastionem komunistów i wygrywała wybory samorządowe ; miasto wkracza na ścieżkę rekonwersji , dążąc do rozwoju sektora usługowego i nowych gałęzi przemysłu ( aeronautyka , turbiny wiatrowe ). Port 2000 zwiększa pojemność kontenerową , aby konkurować z portami Europy Północnej, południowe dzielnice ulegają transformacji, liniowce powracają. W 2005 roku UNESCO umieściło centrum miasta na liście światowego dziedzictwa kulturowego . Muzeum Sztuki Nowoczesnej André-Malraux staje się drugim we Francji pod względem liczby impresjonistów .
Departament Sekwana Nadmorska.
Seine -Maritime , do 1955 roku nazywana Seine-Inférieure , to francuski departament Normandii, w którym mieszka ponad jedna trzecia populacji. INSEE i Poczta przypisują mu kod 76.
Jego prefekturą jest Rouen , a największym miastem jest Le Havre .
Główne miasta departamentu to: Rouen , Le Havre , Dieppe , Fécamp , Elbeuf , Barentin , Yvetot i Lillebonne .
Strefy przemysłowe w dolinie Sekwany obejmują trzy główne obszary: ujście rzeki (strefa portowo-przemysłowa Le Havre), strefa Lillebonne/ Notre-Dame-de-Gravenchon powyżej mostu Tancarville i Rouen.
Działalność przemysłowa jest zróżnicowana: petrochemia ( rafineria w Normandii , Total; rafineria Port-Jérôme-Gravenchon , ExxonMobil, Shell [Laquelle?] ), przemysł zaawansowanych technologii, w szczególności fabryki samochodów Renault ( Sandouville , Cléon , Dieppe) i dwie elektrownie jądrowe elektrownie w Penly (2 × 1300 MW ) na północ od Dieppe i w Paluel (4 × 1300 MW ) na wschód od Fécamp.
Działalność portowa obejmuje różne miejsca: port w Le Havre (pierwszy port kontenerowy we Francji), duży port morski w Rouen , port Le Havre-Antifer i porty drugorzędne (Dieppe, Fécamp i Le Tréport).
Oś Paryż – Rouen – Le Havre to główna oś transportowa departamentu, zbudowana wokół żeglownej Sekwany i przebiegająca przez autostrady A13 i A131 oraz główną linię kolejową z Paryża-Saint-Lazare do Le Havre . Porty Le Havre i Rouen to dwa z najważniejszych francuskich portów morskich i odgrywają główną rolę w gospodarce departamentu i jego wyglądzie.
Turystyka jest zróżnicowana pomiędzy Rouen, doliną Sekwany, nadmorskimi kurortami nadmorskimi ( Étretat 17 , Fécamp , Dieppe , Le Tréport ). Warto wspomnieć także o portach, do których należy przede wszystkim Saint-Valery-en-Caux dla statków rekreacyjnych. Na cieku Sekwana-Maritime znajduje się osiem przepraw wodnych między Rouen a ujściem Sekwany, które oprócz mostów umożliwiają przeprawę promami na amfidromie .
W departamencie znajduje się wioska zaliczana do najpiękniejszych wiosek we Francji : Veules-les-Roses .
