Departament Finistère - kraina deszczowców, wietrzna, zimna i wilgotna, na terenie strategiczna wojenna infrastrkuta morska.
Położony na skraju Półwyspu Bretońskiego jest najbardziej wysuniętym na północny zachód departamentem kontynentalnej Francji. Od wschodu graniczy z dwoma innymi departamentami Bretanii: Côtes-d’Armor oraz Morbihan. Pozostałe granice tworzą akweny: kanał La Manche na północy, Ocean Atlantycki (Morze Celtyckie) na zachodzie oraz Zatoka Biskajska na południu. Ośrodkiem administracyjnym (prefekturą) departamentu jest miasto Quimper. Departament został utworzony 4 marca 1790 roku.
Rolnictwo, przetwórstwo spożywcze i różne pokrewne gałęzie przemysłu zajmują ważne miejsce w gospodarce Finistère.
Obecność wojskowa w Finistère (baza atomowych okrętów podwodnych Île Longue i baza lotnicza marynarki wojennej Lanvéoc-Poulmic), a także przemysł związany z wojskowością, taki jak kwatera główna DCNS w Brześciu, zatrudniają znaczną część ludności departamentu
Zachodnia część Bretanii, ze względu na swoje położenie na półwyspie i wyspy, zawsze była krainą żeglarzy, od kupców z Penmarc'h żeglujących na swoich karawelach po korsarzy z Morlaix, od Johnnie's z Roscoff do rybaków z Douarnenez, Audierne, Concarneau, Le Guilvinec, Camaret, żeglarzy stacjonujących w Breście "Royale"" francuskiej marynarce wojennej, w tym załogom atomowych okrętów podwodnych stacjonujących na Île Longue.
Flota handlowa przyszłego Finistère przeżywała swój złoty wiek w xv i xvi wieku, kiedy żeglarze żeglowali od Bałtyku po Morze Śródziemne i Wyspy Kanaryjskie; na przykład w latach 1589-1590 na 234 bretońskie statki często zawijające do portu w Bordeaux 198 było "Finistères" (80 z Audierne, 55 z Penmarc'h, 18 z Aber-Ildut, 12 z Brestu, 10 z Le Conquet itd.); prawie sto lat później, w 1661 r., spośród statków zawijających do tego samego portu, 194 pochodziło z Audierne, 122 z Aber-Ildut, 24 z Landerneau, 20 z Brestu, 18 z Roscoff itd.). Na północy, na przykład, w latach 1533-1534 w Arnemuiden (jeden z rynków zbytu Antwerpii) zarejestrowano 50 statków z Pempoul (port Saint-Pol-de-Léon) i Roscoff, a statki z tych portów dotarły aż do Brazylii w 1527 roku i do Cieśniny Sund od 1583 roku. Ale ten dobrobyt skończył się pod koniec xvi wieku z powodu spustoszenia wojen Ligi, a następnie holenderskiej konkurencji, nawet jeśli niektóre porty, w szczególności Morlaix, pozostały dobrze prosperujące w xvii wieku. Upadek ten nasilił się w xviii wieku z powodu wojen z Anglią, ówczesną "panią mórz", mimo że statki korsarskie i inne przemyty utrzymywały działalność morską15.
Korsarze byli liczni, od końca xv wieku (Jean Coatanlem), w xvi wieku (Nicolas Coatanlem), zwłaszcza w xviii wieku, głównie w Morlaix (Charles Cornic, Nicolas Authon), w Saint-Pol-de-Léon (Jean Sioc'han de KersabiecPrzypis 7).
Wielu odkrywców wyruszyło z Brestu (najsłynniejsza jest ekspedycja La Pérouse), wielu z nich pochodziło z przyszłej Finistère, jak Yves Joseph de Kerguelen de Trémarec, Louis Aleno de Saint-Aloüarn i wielu innych.
Niektórzy z nich zdobyli sławę i fortunę, jak René Madec z Quimper w Indiach.
Ostatnio moda na żeglarstwo rekreacyjne i wyścigi morskie rozsławiła szkołę żeglarską Glénans, żeglarzy z Finistère, takich jak Éric Tabarly, Olivier de Kersauson (nawet jeśli nie urodził się w Finistère, istnieje wiele powiązań), Jean Le Cam, centrum żeglarskie Port-la-Forêt; W Finistère znajduje się wiele przystani, w tym Moulin-Blanc i Château w Breście. Sporty zimowe mają również wiele miejsc w Finistère, z których najbardziej znanym jest Pointe de la Torche.
W Finistère znajdują się centra badawcze związane z morzem: Stacja Biologii Morskiej Concarneau, Stacja Biologiczna Roscoff, IFREMER, Francuski Instytut Polarny im. Paula Émile'a-Victora, CEDRE itp. Prefektura morska Brest jest odpowiedzialna za całe atlantyckie wybrzeże Francji, a CROSS Corsen nadzoruje żeglugę od Pointe de Penmarch do Zatoki Mont-Saint-Michel, w tym Ushant Rail.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentować każdy może, nigdy tego nie wymaże!