Region Nowa Akwitania, to w części dawna Gaskonia. Miłośnikom Trzech Muszkieterów, to wystarczy, wszak Gaskończykiem był Kawaler d’Artagnan. O historycznej Gaskoniii jednak trochę niżej, najpierw oficjalne dane o Nowej Akwitanii.
Oczywistym, że najważniejszym ośrodkiem Regionu jest słynne miasto Bordeaux, ale o nim szczegółowo w trackie opisu kolejnych Departamentów.
Nowa Akwitania (fr. Nouvelle-Aquitaine) – region administracyjny Francji, ustanowiony z dniem 1 stycznia 2016 pod tymczasową nazwą Akwitania-Limousin-Poitou-Charentes (fr. Aquitaine-Limousin-Poitou-Charentes), odzwierciedlającą nazwy łączonych regionów Akwitania, Limousin i Poitou-Charentes (nazwa Nouvelle-Aquitaine przyjęta została we wrześniu tego samego roku).
Do września 2016 r. region nosił nazwę "Aquitaine-Limousin-Poitou-Charentes". Zestawiając ze sobą nazwy dawnych regionów w porządku alfabetycznym, była to nazwa zachowana na mocy prawa do czasu wyboru nowej nazwy w drodze dekretu Rady Stanu na wniosek rady regionalnej połączonego regionu, która to nazwa miała zostać podjęta przed dniem 1 lipca 2016 r.
Pod względem demograficznym Nowa Akwitania doświadcza kontrastujących ze sobą osadnictw, z bardzo nierównym rozmieszczeniem ludności w całym nowym regionie.
Tak więc Żyronda jest zdecydowanie najbardziej zaludnionym departamentem z prawie 1 600 000 mieszkańców, Creuse jest najmniej zaludnionym z mniej niż 120 000 mieszkańców, ten ostatni jest drugim najmniej zaludnionym departamentem Francji po Lozère.
Największym miastem i jedyną metropolią jest Bordeaux (254 436 mieszkańców w 2017 r. dla gminy), w sercu aglomeracji liczącej ponad 900 000 mieszkańców; Ma tendencję do stawania się regionalnym megalopolis, co jest wynikiem decyzji podejmowanych w ramach różnych polityk planowania przestrzennego. Stolica regionu rozciąga obecnie swoje wpływy na całą południowo-zachodnią część Francji, a szczególnie zwiększa swoje wpływy miejskie w całym regionie ze względu na regionalne funkcje dowodzenia.
Gospodarka regionu opiera się na kilku filarach: zróżnicowanym rolnictwie, szeregu renomowanych winnic (wina z Bordeaux, koniaku i armaniaku eaux-de-vie), ale także decydującej roli w przemyśle lotniczym i kosmicznym, obronności (Arquus, Texelis), biotechnologii, chemii i ogólnie badaniach naukowych, opierając się na sieci uniwersytetów, grandes écoles lub dużych parków technologicznych (technopole Ester w Limoges).
Region jest również ważnym ośrodkiem winiarskim, z drugą co do wielkości winnicą we Francji (stanowiącą 20% obszaru winiarskiego we Francji). Region liczy na obecność jednych z najbardziej prestiżowych francuskich winnic: winnic Bordeaux, Bergerac, Cognac (produkcja koniaku i Pineau des Charentes) i częściowo Armagnac (produkcja armaniaku i floc de Gascogne), winnic na południowym zachodzie, w dolinach Garonny i Lot, winnice na wzgórzach pirenejskich (Jurançon, irouléguy) i Haut-Poitou. Winnice Limousin, niegdyś płodne, są obecnie poufne, ale nadal produkują wina gatunkowe (winnice Verneuil-sur-Vienne i Corrèze, produkujące w szczególności wino wiejskie Corrèze i wino słomkowe z Queyssac-les-Vignes).
Powróćmy do historii i słodkiej Gaskonii.
Gaskonia (fr. Gascogne, gask. Gasconha) – kraina historyczna w południowo-zachodniej Francji, która przed rewolucją francuską (1789) miała status prowincji. Współcześnie jej terytorium znajduje się w regionie administracyjnym Nowa Akwitania. Na jej obszarze znajdują się departamenty: Landy, Pireneje Atlantyckie, Gers, Pireneje Wysokie (w całości), południowa część departamentu Lot i Garonna, południowo-zachodnia departamentu Tarn i Garonna i zachodnia departamentu Górna Garonna. Jej historyczną stolicą jest miasto Auch.
Gaskonia była w przeszłości zamieszkana przez spokrewnione z Baskami plemiona, które używały języka podobnego do baskijskiego. Nazwa Gaskonii wywodzi się z tego samego pnia co nazwa Kraju Basków (we wczesnym średniowieczu Waskonia). Dialekt gaskoński, regionalna odmiana języka oksytańskiego, był w użyciu aż do XIX wieku. Był to kraj rodzinny d’Artagnana, którego postać zainspirowała Aleksandra Dumasa do stworzenia głównego bohatera powieści Trzej muszkieterowie. Stąd wywodził się również główny bohater sztuki Cyrano de Bergerac (aczkolwiek postać ta ma niewiele wspólnego z rzeczywistym Cyrano de Bergerac, który był paryżaninem) oraz Henryk III, król Nawarry, późniejszy król Francji Henryk IV.
Gaskonia słynie ze swego douceur de vivre („słodkiego życia”): jedzenia (foie gras i brandy Armagnac), średniowiecznych miast i miasteczek (bastides) położonych wśród wzgórz, słonecznej pogody i krajobrazu z łańcuchem Pirenejów. Gaskonia jest popularnym celem turystów. W związku z masową emigracją mieszkańców, Gaskonia jest jednym z najsłabiej zaludnionych regionów Europy zachodniej i jednocześnie miejscem osiedlania się emerytów z wielkich miast północnej Europy (głównie z Francji, Anglii i krajów Beneluxu).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentować każdy może, nigdy tego nie wymaże!