Korsyka, Region na specjalnych zasadach, czyli jest "zbiorowością o specjalnym statusie". Nawiedzeni separatyści działają tam do tej pory, ale nikt przy zdrowych zmysłach nie planuje rebelii, po prostu się nie opłaca. Oficjalna przynależność do Francji od 15 maja 1768 r.
Najważniejszym synem tej ziemi jest oczywiście Napoleon Bonaparte - Cesarz Francuzów.
Korsyka (Korsyka; liguryjski: Còrsega, starożytna greka: Kyrnos) to wyspa położona na Morzu Śródziemnym i wyjątkowa wspólnota terytorialna Francji.
Korsyka, czwarta pod względem powierzchni wyspa Morza Śródziemnego, od starożytności była przedmiotem sporu między trzema głównymi ośrodkami wpływów: wybrzeżem liguryjskim (reprezentowanym przez Etrusków i Genueńczyków), francuskim wybrzeżem Morza Śródziemnego (miasto Fokajów, a następnie królestwo Francji) i Afryką Północną (Kartagińczycy, królestwo Wandalów, a następnie Maurów). Sami mieszkańcy, ubodzy i nieliczni, opierają się tym wpływom lub dostosowują się do nich. Rzymianie uważają wyspę za biedną i dziką, i chociaż znajduje się ona w dość pobliżu Urbs, po wypędzeniu Kartagińczyków będą mieli tylko kilka małych miasteczek w łagodniejszych częściach wybrzeża. Kiedy Rzym upadł, Korsyka doświadczyła swojej części niestabilności, bez narzucania się władzy na dłuższą metę, aż do Republiki Genueńskiej pod koniec xiii wieku i przez prawie cztery stulecia.
Gdy ta potęga osłabła, wyspa zbuntowała się od 1729 roku, co zapoczątkowało okres 30 lat zamętu, pod koniec którego królestwo Francji ostatecznie przejęło kontrolę, umiejętnie posługując się kijem i marchewką (wysyłając wojska, ale i złoto, tytuły i zatrudnienie w swojej służbie, w tym jego wczorajsi przeciwnicy). Początkowo interweniowała na prośbę Genui, ostatecznie zastąpiła ją Francja (formalne nabycie praw genueńskich 15 maja 1768 r., podczas gdy wyspa była w rzeczywistości w dużej mierze w rękach separatystów) i zakończyła jej podbój bitwą pod Ponte-Novo 9 maja 1769 r. W międzyczasie wyspa cieszyła się krótkim okresem niepodległości, jako Królestwo Korsyki od 15 kwietnia 1736 r. do grudnia 1740 r., a przede wszystkim jako Republika Korsyki od 1755 do 1769 r., z pierwszą demokratyczną konstytucją w nowożytnej historii, uznającą prawo kobiet do bycia głowami rodzin, a w tym przypadku do głosowania.
W 1790 roku Korsyka została podzielona na dwie części w 1793 roku wraz z utworzeniem departamentów Golo i Liamone. W latach 1794-1796 uzyskała częściową niepodległość pod brytyjskim protektoratem, tworząc Królestwo Anglo-Korsykańskie. W 1796 roku Korsyka stała się ostatecznie francuska, następnie ponownie zjednoczona w 1811 roku w jeden departament, a następnie ponownie podzielona w 1975 roku wraz z utworzeniem departamentów Górna Korsyka i Korsyka Południowa. Region Korsyki został utworzony w 1982 r. (jako zbiorowość), a w 1991 r., zgodnie z lokalnymi postulatami, uzyskał status wspólnoty o specjalnym statusie zwanym "wspólnotą terytorialną Korsyki".
Wreszcie, od dnia 1 stycznia 2018 r., zgodnie z ustawą z dnia 7 sierpnia 2015 r. o nowej organizacji terytorialnej Republiki Korsyki, Korsyka jest zbiorowością o szczególnym statusie w rozumieniu art. 72 konstytucji, w rodzaju jednolitej wspólnoty terytorialnej, zwanej »zbiorowością Korsyki« i ustanowionej w miejsce wspólnoty terytorialnej Korsyki i departamentów Korsyki.Korsyka Południowa i Górna Korsyka (jako zbiorowości). Departamentalne okręgi administracyjne Korsyka Południowa i Górna Korsyka, terytoria, na których państwo wykonuje swoje uprawnienia, pozostają niezmienione, z prefekturami odpowiednio w Ajaccio i Bastii.
Według szacunków INSEE 1 stycznia 2022 r. Korsyka liczyła 350 000 mieszkańców, chociaż ostatnia oficjalna liczba wynosiła 347 597 mieszkańców na dzień 1 stycznia 2021 r. Ta niska populacja sprawia, że wyspa jest najmniej zaludnionym terytorium Francji metropolitalnej.
Obdarzony bogatym dziedzictwem kulturowym i potężnym pasmem górskim, którego kulminacją jest ponad 2700 metrów nad poziomem morza1, co komplikuje transport krajowy, wyspa rozwinęła dobrze znaną działalność turystyczną, zapewniając zatrudnienie w sześciu i pięciu milionach noclegów rocznie2, ale bardzo skoncentrowany na wybrzeżu i lecie. Początki ekoturystyki, zwanej też turystyką zrównoważoną, agroturystyką czy turystyką targową, promowały się również na wyspie w pobliżu Sardynii3 aby pokazać bogactwo wnętrza tych górzystych wysp4,5,6 i zapobiegania zanieczyszczeniu Morza Śródziemnego w innych miejscach4, narodziły się wraz z wędrówkami w klimacie śródziemnomorskim już w latach 70.
Filmy "z udziałem" wyspy zajmują potężny zbiór.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentować każdy może, nigdy tego nie wymaże!